.
κοιμούνται όλοι - μέσα στην κιβωτό του Νώε...
ξάπλωσα κουρασμένη χτες βράδυ, η ώρα κόντευε δώδεκα, με πλήρη τεχνολογική εξάρτηση, καλώδια, βιβλία κ.τ.λ.
(μα, σαν να μην ήμουν καν εκεί...)
όπου άκουσα φωνές, άνοιξε η πόρτα κι ήρθαν μεσονύχτια επίσκεψη τα παιδιά.
ήρθαν γύρω - γύρω στο κρεββάτι, με φίλησαν κι έπειτα τους ξαπόστειλα...
όλη νύχτα άκουγα απ' την κουζίνα ατέλειωτες κουβέντες και ντούγκου - ντούγκου τα πιάτα,
κι όταν σηκώθηκα το πρωί κατάλαβα ότι παιδιά, σκυλιά, κοιμούνται όλοι αποσταμένοι, μέσα στην κιβωτό του Νώε...
σκέφτομαι, πως κι η μάνα μου μας άντεχε, τα παιδιά με όλους τους φίλους, τις παρέες μας, μέρα - νύχτα, ανοιχτό συνέχεια ήταν το πατρικό μας σπίτι.
πού να πάνε κι αυτά ;...
ακόμα κι οι δρόμοι, αφιλόξενοι κι απαίσιοι έχουν γίνει...
άστα λοιπόν να κοιμούνται όλα, προστατευμένα στην κιβωτό του Νώε...