.
χειμωνιάζει ο Υμηττός
.

photos Foteini

.
.
σήμερα, ξεκινήσαμε αχάραγα
.

.
με ελαφριά μπουφάν και γάντια
.

.
παγωνιά έχει
.
σπάει σιγά - σιγά το σκοτάδι
.

.
το φως έρχεται πίσω απ' το βουνό
.

.
βρήκα ακόμα, εδώ κι εκεί αρκετές κυκλαμιές
.

.

.

.
δεσπόζουν όμως πιά, τα χρώματα του φθινόπωρου, που τελειώνει
.

.

.

.
ζεστά χρώματα !
.

.
και ρείκια
.

.

.
τα κούμαρα άρχισαν να ωριμάζουν
πάνω στις κουμαριές μου
.

.
.
.

sign. Foteini

.

- άκου ! άκου τον κόρακα και τη στριφνή καρακάξα ! έκαμε το κοτσύφι πεισμωμένο.

μα εγώ, μπονώρα πρόσεχα ένα τόσο δα μικρό σπουργίτι, που φτεροκόπαε απάνω στην κουμαριά, πήγαινε από κλαδί σε κλαδί, φρρρτ εδώ, φρρρτ, φρρρτ, φρρρτ εκεί, κάτι έλεγε σιγανά με το μικρό του ράμφος, δίσταζε να σηκωθεί ψηλά, χαμηλοπέταγε στα βράχια, μπορεί να κρύωνε μες το πρωϊνό αγιάζι, μα μπορεί και νάταν μικρό ακόμα για ψηλά πετάγματα, ίσως να ήταν σπουργιτοπαίδι…

- άκου ! άκου το κρώξιμο του κόρακα , ξανάκαμε τσαντισμένο το κοτσύφι.

μας ξεκουφαίνει ο κόρακας , μα πιο πολύ μας εξοργίζει η αναιδέστατη στριγγιά της καρακάξας. η αλεπού αλαφιάζεται σαν ακούει τις στριγγιές της καρακάξας, ο λαγός χώνεται ακόμα πιο βαθειά στο λαγούμι του κι όλα τα πουλιά μαζεύονται μέσα στις φυλλωσιές.

η αναιδέστατη ! η χωριάτα η καρακάξα ! έκαμε περιφρονητικά το κοτσύφι.

μα εγώ, μπονώρα πρόσεχα μερικά στρουθιά να τσιμπολογάν σπόρους στο χώμα. ήσαν στρουμπουλά , τσουπωτά μικροπούλια, με κόκκινο ζωηρό βαμμένο τα φτεράκια τους ψηλά στην κοιλιά, στο στήθος και στο λαιμό τους.

.

.

.

.

.