Δευτέρα απομεσήμερο στο Χαλάντρι,
πόσους συνάντησα !
συνεργάτες μιάς εικοσιπενταετίας, συντρόφους σε εύκολα και σε πολύ δύσκολα, και σε παρα πολύ δύσκολα, άντρες και γυναίκες που έζησα μαζί τους, δούλεψα καθημερινά μαζί τους, αγωνίστηκα μαζί τους, τους υπερασπίστηκα, μοιραστήκαμε πράγματα μέσα στα χρόνια με κάθε έναν από αυτούς χωριστά, συμφώνησα μαζί τους, διεφώνησα, διασκέδασα, χάρηκα, θύμωσα, μάλωσα, φίλιωσα, εν νόησα, ωρίμασα μαζί τους.
με κάποιους απ' αυτούς, τρώμε ακόμα ψωμί κι αλάτι...
σχέσεις εμπιστοσύνης...
πόση χαρά μου δίνει αυτή η εμπιστοσύνη !
κι οι ανοιχτές αγκαλιές τους...
σαν ένα τείχος προστασίας μου μοιάζει.