η εβδομάδα των Παθών σα να ήταν αυτή !

4ος σήμερα, έφυγε κι ο Γιάννης.
παιδεύτηκε γιά καιρό. έπρεπε να ξεκουραστεί...
έχω πάντα πολύ ισχυρή την άποψη ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να παιδεύεται !
πρέπει να φεύγει απ' τη ζωή ήσυχα και αβασάνιστα...

με τον Γιάννη είμαστε πολλά χρόνια συνάδελφοι και συνεργάτες.
θα είναι ίσως πριν 12-13 χρόνια, που κάναμε μαζί μιά εκπαίδευση, στο Παρίσι.
από τότε, θυμόμαστε συχνά και γελούσαμε, δυό πράγματα :

γιά να μας "περιποιηθούν" οι Γάλλοι, μιά μέρα μας προσέφεραν μιάν εκλεκτή τους λιχουδιά.
ένα πιάτο με φρέσκο αίμα, μέσα στο οποίο υπήρχε συκώτι χήνας, σχεδόν ολότελα ωμό.

στεκόμαστε στην αρχή και το κοιτούσαμε αμήχανα, στέκονταν κι αυτοί και περίμεναν να φάμε το ωμό συκώτι τους...
εμείς, ντρεπόμαστε να δώσουμε πίσω τα πιάτα μας άγγιχτα, αλλά φυσικά, άγγιχτα τους τα επιστρέψαμε!

στο ίδιο ταξίδι, απ' το πρώτο βράδυ που μαζευτήκαμε μέσα, θέλαμε να παίξουμε χαρτιά, μιάς και δεν είμασταν κι οι δυό του νωρίς ύπνου.
δεν είχαμε όμως μαζί μας τράπουλες κι ούτε μέναμε στο κέντρο, ώστε να βγούμε έξω μες τη νύχτα, γιά να βρούμε τράπουλα...
γιά καλή μας τύχη, υπήρχε στο ισόγειο του κτιρίου ένα μηχάνημα - όπως αυτά που ρίχνεις κέρμα και σου βγάζουν καφέ, πορτοκαλάδα, νερό κ.τ.λ.-, που όμως εκείνο, εκτός από πορτοκαλάδες, έριχνες κέρμα και σου έβγαζε τράπουλες.
πήραμε λοιπόν δυό τράπουλες, που έπειτα μου τις χάρισε και τις έχω ακόμα, και κάθε βράδυ το ρίχναμε στην μπιρίμπα.
τις πιό πολλές φορές με κέρδιζε, ε, καμιά φορά κέρδιζα κι εγώ, αλλά ένα βράδυ θυμάμαι, μου πήρε τα σώβρακα ! με διέλυσε. με κατετρόπωσε. η χειρότερη της ζωής μου μπιρίμπα.

ας είσαι καλά, φίλε μου, όπου είσαι !
ξεκουράσου !
τέλειωσε η ταλαιπώρια.
ξεκουράσου !