Θυμώνω, που θυμώνω.
Θυμώνω, που είμαι απροσάρμοστη, και θέλω τα πράγματα να λειτουργούν κατά common sense...
Θυμώνω, που κοτζάμ γυναίκα, στέκομαι στους δρόμους και τσακώνομαι σαν κάτι αλητάκια, που προσπαθούν να βρούν το δίκιο τους...
Θυμώνω, που ενώ μιά ζωή στα κάγκελα, διά πυρός και σιδήρου, δεν λέω ακόμα να συνηθίσω και να πάρω απόφαση κάποια πράγματα...  
Θυμώνω που θυμώνω, μα έτσι είμαι φτιαγμένη, και δεν ξέρω πιά αν μπορώ να διορθωθώ...

Στο ταμείο του Φεστιβάλ Αθηνών, 
αφού έβγαλα προχτές γιά μιά παράσταση τα εισιτήρια που ήθελα, 
έκανα το λάθος να θέλω να αγοράσω και εισιτήρια γιά την Κάρμεν του Σάουρα (που θα παίξει στο Ηρώδειο!).

"Δεν βγάζουμε εμείς τα εισιτήρια", μου είπε ευγενώς ο υπάλληλος, στο ταμείο του Φεστιβάλ Αθηνών !
"Γιατί;" ρωτάω εγώ η αφελής...
"Διότι δεν είναι δική μας παραγωγή" (!), μου απαντάει ευγενώς ο υπάλληλος... (sic!)
"Ο. Κ, πού θα βγάλω εισιτήρια;" ξαναρωτάω εγώ η αφελής...
"Θα πάτε στο Σύνταγμα, μου λεν, όπου υπάρχει ένα τεράστιο περίπτερο, με μεγάλη ταμπέλα μπροστά, της VIVA, φαίνεται, θα το δείτε αμέσως, εκεί θα βγάλετε εισιτήρια"
"Εντάξει", συμφώνησα εγώ η αφελής, και πορεύτηκα προς το Σύνταγμα να βρω το τεράστιο περίπτερο με την μεγάλη ταμπέλα.

Δεν το έβρισκα όμως ! Έψαχνα και δεν το έβλεπα πουθενά !
"Μπα, λέω μες στην αφέλειά μου, είμαι ζαλισμένη, που ψάχνω μες στους 40' βαθμούς θερμοκρασία, και δεν το βλέπω το περίπτερο"...
Ξαναψάχνω, πάλι όμως δεν το έβρισκα... 
Ρωτάω σε κάτι fast καφενεία εκεί γύρω, "σας παρακαλώ, πού πουλάν εισιτήρια γιά την Κάρμεν του Σάουρα, γιά το Ηρώδειο, ξέρετε..." με κοίταζαν οι άνθρωποι με απορία, σαν να τους μιλούσε εξωγήινος...
Έπειτα, μες στην απελπισία μου, επειδή όπωσδήποτε τα ήθελα αυτά τα εισιτήρια της Κάρμεν του Σάουρα, πήρα σβάρνα τα περίπτερα... Τα κα νο νι κά περίπτερα, ξέρετε, αυτά που πουλάν τσίχλες, τσιγάρα, εφημερίδες, νερά και αναψυκτικά.
"Εισιτήρια της Κάρμεν, όχι ! Θέλετε ένα μπουκαλάκι κρύο νερό γιά τη ζέστη;"
"Δεν θέλω ένα μπουκαλάκι κρύο νερό γιά τη ζέστη ! Ψάχνω να βρω αυτά τα γ μ μ ν  τα εισιτήρια !"
Τέλος, γιά να μην πολυλογώ, προς το τέρμα της πλατείας Συντάγματος, ένας ευγενής κύριος, κα νο νι κός περιπτεράς, μέσα από ένα κα νο νι κό περίπτερο, που πουλάει τσιγάρα, κόκα κόλα και τσίχλες, μου είπε "Ναι, εδώ πουλάμε αυτά τα εισιτήρια" (!!!)

Τώρα, χωρίς να έχω κάποιο πρόβλημα με τον συμπαθή κλάδο των περιπτεράδων, ξέρω πως ακούγεται τρελό, αλλά τελικά από κει εισιτήρια δεν αγόρασα.
Τα ήθελα τόσο πολύ, τα ήθελα πάρα πολύ, τα ήθελα τόσο πάρα πολύ, αλλά δεν τα αγόρασα.
Γι αυτό λέω, θυμώνω που θυμώνω, κοτζάμ γυναίκα αντί να κάνω εκειπέρα τη δουλειά μου όπως όπως και να τελειώνω, στέκομαι σαν κάτι αλητάκια και τσακώνομαι στους δρόμους.
Τέτοια είμαι... Τέτοια λογιώ σκατά είμαι...


Η χτεσινή επίσης επίσκεψη στο Αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας 
θα μου μείνει γιά καιρό αξέχαστη...

Το μουσείο αυτό δεν μου είναι άγνωστο... Γνώριμο, μου είναι.
Από παιδιά, μας μπαινοβγάζανε εκεί μέσα, παιδιά μπαινοβγάζαμε κι εμείς εκεί μέσα, κατά καιρούς παρακολουθούμε όποιες εκθέσεις μας ενδιαφέρουν, πρόκειται γιά ένα μουσείο γνώριμο, μουσείο σπουδαίο, με πολλά κομμάτια μέσα -αριστουργήματα έργα τέχνης !  Chefs-d'œuvre !  Έργα κλασικά, από τα σπουδαιότερα στον κόσμο, γι αυτό και επισκέπτες χιλιάδες, απ' όλον τον κόσμο !
Στην μεγάλη πλειοψηφία τους επισκέπτες Αγγλόφωνοι.

Τώρα τι μου ήρθε, εμένα της βλαμένης γυναίκας, να πάω στο κατάστημα του μουσείου και να ζητήσω το βιβλιαράκι του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου σε αγγλόφωνη έκδοση, αληθινά δεν ξέρω !...
Τέτοιες περίεργες ιδέες καταβάζει το κεφάλι μου...

Είναι που πήγαμε την ξενάγηση μαζί με τον Hadi και σκέφτηκα "του άρεσε το μουσείο ! ας του πάρω και το βιβλιαράκι με τα κλασικά εκθέματα ή, ας του πάρω το βιβλίο γιά ολόκληρο το Αρχαιολογικό, να το βάλει στη βαλίτσα του, να το πάρει μαζί του στο Λίβανο, να χει να θυμάται αυτή του την επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας!"

"Δεν υπάρχει ο οδηγός του μουσείου στα Αγγλικά!", με ενημέρωσαν οι ευγενείς πωληταί. "Ούτε το βιβλίο με τις κλασικές αρχαιότητες υπάρχει στα Αγγλικά!"
"Γιατί δεν υπάρχουν;!", ρώτησα η ανόητη, εγώ...
"Έχουν τελειώσει..." με ενημέρωσαν με ευγένεια. 
"Πότε θα τα φέρετε;" ξαναρώτησα ο βλαξ, εγώ...
"Όταν μας τα στείλουν", μου απάντησαν.
"Πότε θα σας τα στείλουν;" επέμεινα, το ξερό κεφάλι, εγώ... "τώρα είναι η τουριστική περίοδος, αυτούς τους καλοκαιρινούς μήνες ! μπορεί δηλαδή να σας τα στείλουν τον Σεπτέμβριο ;"
Οι ευγενείς πωλητές σήκωσαν τους ώμους...
Τότε, με πλησίασε ένας κύριος εξ αυτών. "Ξέρετε, μου λέει, έχουμε και τον Σεπτέμβρη πολύ τουρισμό στο μουσείο" (sic!)
"Το γνωρίζω , κύριε, αλλά πώς γίνεται να μην έχετε τα αγγλόφωνα βιβλία του μουσείου, τους μήνες της καλοκαιρινής αιχμής;!" επιμένω βλακωδώς εγώ... 
"Μία βιομηχανία έχει η Ελλάδα! Μία βαρειά βιομηχανία, τον τουρισμό! Αν χάσουμε την τουριστική περίοδο το κατακαλόκαιρο, τότε τι κάνουμε ;"
"Ξέρετε, μου λέει ο ευγενής κύριος, όταν εγώ είχα πάει στην Μαδρίτη, στο μουσείο Reina Sofia, το μουσείο δεν είχε τυπωμένα βιβλιαράκια στα Ελληνικά! Και ξέρετε, συνεχίζει ο ευγενέστατος πωλητής, η Reina Sofia είναι Ελληνίδα! Δεν θα πρεπε λοιπόν, να υπάρχουν τα βιβλία εκείνου του μουσείου και στα Ελληνικά;! " 

Αυτό το τελευταίο τους επιχείρημα , στο ερώτημα 
"γιατί σε καιρό τουριστικής αιχμής το Αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας, δεν έχει τον οδηγό του σε αγγλόφωνη έκδοση, μήτε το βιβλιαράκι γιά τις κλασικές του αρχαιότητες σε αγγλόφωνη έκδοση"; (!)
αυτό λοιπόν το τελευταίο επιχείρημα (ότι ούτε στο ίδρυμα Reina Sofia υπάρχουν Ελληνόφωνα βιβλία...) με αποτελείωσε κι επέδρασε πάνω μου ως κίνηση ROI MAT (!)

Μάζεψα αποκαμωμένη τα μπογαλάκια μου, μάζεψα τον Hadi και τους δίδυμους κι έφυγα , βλαστημώντας τις εμμονές μου περί common sense...

Ελλάς, το μεγαλείο σου !
Αχ, Ελλάδα !... Αχ!