.
η αλεπούδα μου

απόψε, ενώ άκουγα κάτι τις για τον Arthur Rimbaud, μιά μικρή κοκκινομάλλα αλεπού ξεπετάχτηκε στο χωματόδρομο, μπροστά μου.
γύρισε ξαφνιασμένη το κεφάλι κατά μένα για ελάχιστα δευτερόλεπτα κι ύστερα χάθηκε τρέχοντας μέσα στους θάμνους.
νωρίτερα, είδα ανάμεσα στα κλαδιά, τα μάτια μιάς κουκουβάγιας, να μας παρατηρούν σκεφτικά, μπορεί και υποψιασμένα.
κατεβαίνοντας αργά το βράδυ απ' το δάσος, ξαναείδα τρεχάτη την αλεπούδα μου.
έπειτα, σκέφτηκα νάρθω κατά κει, στη λεωφόρο σου, με το μικρό μου πυροσβεστικό όχημα.
ήθελα μόνο να σου πω, για τη φωτιά που μου τρώει τα χρόνια ..
.
.
.
.