"Αρκεί ένα άτομο να σου λείπει 

και όλος ο κόσμος σου φαίνεται άδειος"

με οδύνη...

 

 

 

"Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο"




τελείωσα το βιβλίο του Ζουργου, μονορούφι.
ήταν μιά έκπληξη !
κατά την ταπεινή μου άποψη, θα το κατατάξω στα "μεγάλα"  βιβλία,
λ.χ. Eco "το όνομα του ρόδου", Márquez "ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας" κ.τ.λ...
θαρρώ θα είχε ενδιαφέρον να το πάρει στα χέρια του ένας μεγάλος σκηνοθέτης και να το κάνει ταινία.
νομίζω, μιά χαρά προσφέρεται...

με έχουν κατα γοητεύσει οι
"σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο" !

τα τελευταία χρόνια, δύσκολα χαίρομαι λογοτεχνικό βιβλίο...
πολλές φορές τελευταία, άνοιξα βιβλία, διάβασα την αρχή και τα ξανάκλεισα οριστικά.

τούτο εδώ το βρίσκω καλογραμένο, εκτός που η υπόθεσή του είναι μες στα ενδιαφέροντά μου...


ζύμωσα σήμερα.

προσπαθώ να μη με πάρουν από κάτω οι καταστάσεις...

μου φαίνεται, έχω κάνει τη νύχτα μέρα και τη μέρα νύχτα...

ολονυχτίς ξεφωνίζει ο γκιώνης
ολημερίς τραγουδάει ένας κότσυφας.


βρισκόμαστε συχνά με φίλους.
ολοένα συζητήσεις επί συζητήσεων...

ημέρες γιορτής

η γιορτή της μητέρας ήταν χθές !

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !

με αγκαλιές τριαντάφυλλα !

Vert poussière de lune !

την έχουνε ξεσκίσει την Πολιτική...
την καταξεσκίσανε δηλαδή...
όλοι οι διοικούντες και οι... επίδοξοι...
δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί.
χωρίς καμιά συναίσθηση, ενσυναίσθηση, επικοινωνία, λογική.
χωρίς , ούτε καν, παραλογισμό. διότι ακόμα κι ο παραλογισμός διέπεται από κάποιους κανόνες.
και καλά, ας μη συζητήσουμε γιά τσίπα, γιά ντροπή , γιά φιλότιμο, γιά προκοπή και τέτοια... αυτά είναι ψιλά γράμματα...

αυτόν τον καιρό, με όλα αυτά νιώθω τρομακτική κούραση.
γνωρίζω τα προβλήματα των ανθρώπων. γνωρίζω ότι άλλοι είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση.
παρ' όλ' αυτά, αυτόν τον καιρό δυσκολεύομαι να διαχειριστώ την απελπισία. δυσκολεύομαι.

ημέρες γιορτής...

Μαρτύρων Ακακίου του εν Επτασκάλω (†303).
Κοδράτου και των συν αυτώ Ρουφίνου και Σατορνίνου και Μαξίμου.
Οσίων Ιωάννου του Ψυχαΐτου, Ταρασίου του εν Λυκαονία
και Νίλου του μυροβλύτου.

Γιάννης Ρίτσος
από την "Σονάτα του σεληνόφωτος"

...........................................................

Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα...

Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.

Los bilbilicos cantan  

κι ένας τενόρος γκιώνης ολονυχτίς, γκιών, γκιών 

πάνω στο δέντρο

ένας τενόρος γκιώνης ολονυχτίς 

μέσα στο δέντρο

πίσω απ' το δέντρο

detrás de ese árbol, se aparece él,

φλάουτα στο κεφάλι και μαδριγάλια

ένας τενόρος γκιώνης ολονυχτίς, γκιών, γκιών

parece que sólo yo lo veo, porque él pasa entre la gente 

ένας τενόρος γκιώνης

και μιά orquesta de tango

να ξεκουφαίνουν τα σκοτάδια...

Ο συμβολισμός της πρώτης του Μάη μήνα και ο καρπός της γνώσης ! (και της αγνωσίας μας ...)

Τα τελευταία χρόνια, σκέφτομαι το θέμα της γνώσης, ευρύτερα...
Τον παλιό καιρό, με όλες τις δυσκολίες τους, οι άνθρωποι θα ήσαν πιο ευτυχισμένοι, ίσως γιατί ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ...
Αν δεν γνωρίζεις ότι μπορεί να υπάρξει κάτι, o.k., δεν το γνωρίζεις. Ζεις λίγο ως πολύ στην ησυχία σου...

Αν όμως έχεις ήδη γνωρίσει κάποιο βασικό καλό στη ζωή, στο κοινωνικό και στο φυσικό περιβάλλον, αν, για παράδειγμα , έχεις ζήσει σε συνθήκες ελευθερίας, γνωρίζεις τι αγαθό είναι αυτή η ελευθερία και την αποζητάς. Η έλλειψή της είναι βάσανο.

Ή, αν για παράδειγμα έχεις ζήσει μέσα σε κάτι αληθινό, σε πρόοδο, σε συνθήκες καλοσύνης ή προκοπής ή δημιουργίας ή γαλήνης ή χαράς ή αγάπης ή δικαίου ή ανθρώπινης αξιοπρέπειας , είναι δύσκολο, αν κάποτε έρθουν τα ανάποδα, να συμβιβαστείς με το στραβό...

Δεν είναι στη φύση του ανθρώπου η μοιρολατρία. Μάχεται ο άνθρωπος , θέλοντας να βελτιώσει τις συνθήκες για τον εαυτό του, για τους δικούς του ανθρώπους, για τον υπόλοιπο κόσμο.     
Πάμε ανάποδα όμως... η εποχή μάς βγήκε ανάποδα... δεν φταίει φυσικά η εποχή ! οι άνθρωποι την αναποδιάσανε... Έσπασε το κοινωνικό συμβόλαιο... Αυτοκαταστροφή!
Κοιτάζει με αμηχανία , με απορία,  με απόγνωση πιά ο άνθρωπος την αυτοκαταστροφή ! Φοβερό είναι! Είναι φοβερή και τρομερή και τρομακτική η πορεία ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ ! Το γκρέμισμα του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος, δίχως ένα υγιές σχέδιο για ξαναχτίσιμο...

Πώς να παλέψεις, ας πούμε, σήμερα για το ΟΧΤΑΩΡΟ ή για υγιείς , ανθρώπινους όρους εργασίας, όταν δεν υπάρχει καν εργασία ;  !

Και πώς να βελτιώσεις τις συνθήκες ζωής για σένα και για την επόμενη γενεά, όταν ξάφνου διαλύθηκε η βασική ανθρώπινη περπατησιά πάνω στη γη και τινάσσονται όλα στον αέρα ;

Πάμε λοιπόν πάλι απ’ την αρχή ; !