.

by

Foteini

.

.

.

Στο Λούξορ, σιμά στο ναό, που μετράει τρισήμιση χιλιάδες χρόνια πίσω, στέκεις εσύ νύχτα με αστροφεγγιά . Αρχαίος μύθος σ’ έφερε εδώ. Κι εγώ που σ’ αγαπώ, βαδίζω σιωπηλά στα χνάρια της μοίρας σου.
Στου Νείλου τις όχθες παρέκει , κοντά σου γυναίκα αιχμάλωτη, της εικοστής έκτης δυναστείας μαγεμένη , ή , από μύθο ίσα βγαλμένη του Σικελιώτη Διόδωρου, να σ’ αγαπώ και να βαδίζω στα χνάρια της μοίρας σου, εγώ .
Στη Θήβα την εκατοντάπυλη, ανάμεσα σε τραγούδια ιερά, σε ανατολίτικους χορούς, σε jongleurs, σε ιαχές και σε πολεμικά εμβατήρια, κρατώντας στα χέρια το άγιο ξίφος του Ήφαιστου, τη ζωή παίζω, τη μοίρα υπερασπίζομαι εγώ .
Στην Arena , κοντά στο ναό της Αθήνας, μπρος στις οκτώ σάλπιγγες, σε τόνους «λα» και σε «σι» ύφεση μείζονα, ευμετάβλητο ρόδο Δωριέων εγώ, μιά κοιτάζω τα πέτρινα φύλλα και τους βλαστούς της ακάνθου, μιά κοιτάζω την ατίθαση χαίτη, λιοντάρι μου, να σ’ αγαπώ, εγώ.

.

.

.

.

.

.

.