.της

φωτεινής

.
.
.
μικρεμουμότσαρτ,

τι κάνεις ;
τι κάνεις λέω ;

εγώ ;
καλά.

γενικώς, εργάζομαι...
και ειδικώς, πάλι εργάζομαι...

εργαζόμενη γυναίκα, κυρά του οίκου, οικο κυρά εργαζόμενη σε βαρειά βιομηχανία, ορειχαλκουργία για την ακρίβεια.
δεν μπορώ να πω, οι άνθρωποι γενικώς σέβονται τον κόπο μιάς οικοκυράς, που εργάζεται σε ορειχαλκουργία.
της βγάζουν καμιά φορά το καπέλο τους.
οι πιό gentlemen, καμιά φορά, σκύβουν και της φιλούν και το χέρι. μα εκείνη, ντρέπεται για το χέρι της, το γεμάτο ρόζους και μικρά κοψίματα, μία, δυό, τρείς, τέσσερις κινήσεις η μηχανή, για να κοπεί μιά βρύση, τόσες κινήσεις την ημέρα, τόσες στροφές, επί τόσες χιλιάδες λεπτά, μας κάνουν τόσες εκατοντάδες βρύσες, έτσι γεμίζει ρόζους το χέρι, κι εκείνη ντρέπεται για τα χάλια του χεριού της, το τραβάει πίσω και το κρύβει πίσω απ' την πλάτη της.
άσε που, έτσι πιά θέλει, ολόκληρη να κρύβεται, μην την πλησιάζει κανείς, μην την αγγίζει κανείς, κανέναν να μην ακούει, μην της μιλάει κανείς.
μόνο σηκώνεται το πρωί, πλένεται, ντύνεται, χτενίζεται, γραμμή ίσα στη μηχανή, μία, δυό, τρείς, τέσσερις κινήσεις η βρύση, τόσες κινήσεις την ημέρα, τόσες στροφές, τόσες χιλιάδες λεπτά, μας κάνουν τόσες εκατοντάδες βρύσες, σιωπηλή οικο κυρά σε ορειχαλκουργία, γεμίζουν ρόζους τα χέρια, γρέζια και μικρά κοψίματα.
.
.
.