.
εντάξει, το αντέχω το ποτό, μα απόψε ήμουνα με άδειο στομάχι...
το τρίτο ποτήρι μπύρα, κάπως "με έφτιαξε".
έπειτα, η Ελευθερία μου φερε ένα ακόμα. τα κάναμε τέσσερα.
στα γενέθλια του βάβ.
κάτι ώριμοι, αγαπημένοι παλιοροκάδες με μακριά γκρίζα μαλλιά ή απόλυτα φαλάκρες.
όπως και να χει όμως, αυτή είναι η κλάση μου, αυτοί είναι οι δικοί μου, δε θα το συζητήσω, να, αδελφέ μου, κα- τα- λα- βαινόμαστε τώρα, κα- τα- λα- βαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περσότερα...




όλοι παρέα, ήρθαν κι οι μπάτσοι δυό φορές για να επιβάλουν σιγή, κάθε φορά βάζαμε το μέσον και ξαναφεύγανε...
στημένη μπυραρία στον κήπο, κρύα, εύγευστη μπύρα, ροκ μπύρα και στη συνέχεια μπύρα βαρειά λαϊκή και ρεμπέτικη... ξανθειά και μαύρη.
το κορίτσι, μακριά απ' τον πολύ θόρυβο, καθισμένο στο πεζοδρόμιο για την ακρίβεια, καλωδιωμένο φυσικά, έπινε ήσυχο και προσπαθούσε να μαντέψει αν είσαι καλά... έχει τον τρόπο της αυτή και το μαντεύει. να μη σε νοιάζει, πώς...
στο τέταρτο ποτήρι, όχι μεθυσμένη, απλά "φτιαγμένη κάπως", είχε αποφασίσει να ρθει να καθίσει, να σε περιμένει στα σκαλοπάτια σου.
σα μικρό σκυλάκι. κουτάβι.
φοβήθηκε όμως τις κλωτσιές που ρίχνουν τα βλέμματά σου, και δεν τόλμησε.
ήπιε ήσυχο τις μπύρες του, αγκαλιάστηκε και φιλήθηκε με όλους, κι έπειτα γύρισε ίσα στο κονάκι του.
.
.
.
.