.
μερικά πρωϊά
ή απογεύματα,
αν τύχει και δεν έχω δουλειά, τριγυρνάω σα θηρίο ανήμερο, μες σε κλουβί.
πληγωμένο θηρίο, που βογγάει όμως, μονάχα μέσα του.
καλά που πήρα κι εκείνα τα σκούρα γυαλιά, κι οι άνθρωποι δεν βλέπουν τα μάτια μου...
έτσι σήμερα το πρωί, κατέβηκα στου Πεχλιβανίδη, να πάρω στον Μιχαήλ Άγγελο και τον Αντώνη μου, τους τόμους των "μικρών εικονογραφημένων".
Συλλεκτικοί είναι πιά, ο Νο 7 νομίζω, ήταν ο τελευταίος, "μην τα πετάξετε", μου είπε, "μην τα καταστρέψετε, δεν θα εκδοθούν ξανά...".
αν είχα λεφτά, να παιρνα και μιά σειρά δική μου...
.
πήρα όμως δύο μικρά θέατρα :
-the skin of our teeth - μετάφραση Μίνως Βολανάκης
-bus stop - μετάφραση Κουν / Χρηστίδης
κι ο monsieur, μου χάρισε άλλο ένα
-picnic - απόδοση Μ. Πλωρίτης
.
.
εκεί απ' έξω, ήταν κι ο εικονιζόμενος βιολιστής στη στέγη
.
κι ανεβαίνοντας την Βασιλίσσης Σοφίας είδα τις
ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΜΑΓΝΩΛΙΕΣ !
η "αδικία" κάνει συνέχεια να τρέχουν, σα βροχή τα μάτια μου
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου