εδώ.

ξύπνησα στις 8. με ξυπνητήρι.
πήγα ήρθα, πήγα ήρθα, μες στα δωμάτια.
λιοντάρι στο κλουβί.
όχι αγριεμένο λιοντάρι.
ευνουχισμένο.
φαίνεται, ευνουχίζεται ΚΑΙ η ψυχή.
το λιοντάρι που χύμαγε και υπερασπιζόταν τη ζωή σου, την ψυχή σου, τον τρόπο σου, τη θλίψη σου, τη χαρά σου, τις εξάρσεις και τις θλίψεις σου,
ευνουχισμένο.
λιοντάρι δίχως ψυχή.
ξέρεις τι είναι ένα λιοντάρι, δίχως ψυχή ;
μιά μαλακία είναι. τίποτ' άλλο.

σούρνομαι στα δωμάτια. χωρίς σκοπό.
πού δουλειά...
εντεκάμιση. άνοιξα λίγο ένα πατζούρι.
έχει φως έξω...
όλα κανονικά έξω.
ζούν οι άνθρωποι έξω.

εδώ μέσα,
έχω από χτες καθαρίσει κάθε τι, που σε θυμίζει.

κάθε τι, εκτός απ' τα εντόσθιά μου. και το μυαλό.
δεν μπορώ να καθαρίσω από σένα τα νεφρά μου. δε γίνεται.
μήτε φυσικά την καρδιά μου.
μήτε την κοιλιά μου. μήτε το στήθος . μήτε το άσπρο των νυχιών μου. μήτε τα μάτια
που άλλοτε είπες "εγώ αυτά τα μάτια, δεν θα τα κάνω να κλάψουν ξανά"
εντάξει... το άλλοτε είναι άλλοτε...

ήσυχη θα μαι.
εγώ θα τρελαθώ, μονάχη μου.
δεν θα κάνω τις φασαρίες που έκανες εσύ.
μήτε τις "δήθεν" εντυπωσιακές, δικές της κινήσεις .
-επίτρεψέ μου, γνωρίζω καλύτερα...-

εγώ ήσυχη θα μαι.
δε θα μιλάω.
δε θ' ακούω.
δε θα χαίρομαι.
δε θα πιστεύω.
δε θα ελπίζω.
δε θα περιμένω.
δε θα ενοχλήσω τους φίλους.
δε θα τίποτα.

η τίγρη που πήδαγε μες τις ιδέες
θανάσιμα λαβωμένη.

να μην υπάρχει, διάβολε, μιά άμεση βοήθεια,
μιά φιλοζωϊκή,
για τίγρεις θανάσιμα λαβωμένες...