Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

.
.
μιά σκηνή
.
by Foteini
.
.
.
Sotto voce
.

- εδώ είμαστε λοιπόν ! …
πάλι λάθος κάνεις...
- …
- πάλι πέφτεις στο ίδιο, συγκεκριμένο λάθος ! παραγνωρίζεις…
- …
- πρόσεξε, κάνεις λάθος !
- πώς γίνεται να κάνω λάθος !;
- φυσικά κάνεις λάθος, όπως έκανες τόσες άλλες φορές, θέλεις να στις θυμίσω ;
- …
- το ένα λάθος πάνω στο άλλο. η μιά λάθος εκτίμηση, πάνω στην άλλη.
- κι όμως, ξεκινάω τη σκέψη μου πάντα από σημεία χειροπιαστά.
- …
- το ξέρεις, στην υπόλοιπη ζωή μου, καθημερινά, πόσο πραγματίστρια είμαι… το ξέρεις, δεν γουστάρω να παραμυθιάζομαι…
ήθελα πάντα να γνωρίζω ακριβώς την αλήθεια, όποια κι αν ήταν η αλήθεια αυτή !
δεν το ξέρεις ;
- το ξέρω…
- εσύ το ξέρεις, πως όταν κάποτε χρειάστηκα απελπισμένα γιατρό, επέλεξα αυτόν με το σκοτεινό πρόσωπο, αυτόν που δεν μου γέλαγε, δεν με παρηγορούσε, μόνο, μου έλεγε σταράτα, ασύστολα, κατάμουτρα, ψυχρά, ξερά κι ανελέητα μονάχα την αλήθεια. Όποια κι αν ήταν η αλήθεια…
είναι γνωστό, οπαδός της πραγματικότητας είμαι. δεν παραμυθιάζομαι…
πώς γίνεται λοιπόν να κάνω λάθος ;
αφού, πιάνομαι πάντα από κάτι χειροπιαστό !
- σαν τον πνιγμένο, απ’ τα μαλλιά σου πιάνεσαι.
- …
- είναι που θέλεις τόσο αυτό το «κάτι», που νομίζεις το βλέπεις παντού…
- κι όμως, ξεκινάω πάντα τη σκέψη μου από ένα σημείο χειροπιαστό ! από μιάν αφετηρία χειροπιαστή…
- άντε πάλι, κόλλησε η βελόνα…
- …
- …
- άκουσέ με, δεν είμαι κανένα παιδάκι ή κανα πλάσμα άϋλο, που ζει σε κόσμους φανταστικούς…
- έχεις όμως να κάνεις με άϋλα πράγματα.
έχεις να κάνεις με πράγματα, που δεν γνωρίζεις τη λειτουργία τους. δεν γνωρίζεις το πώς λειτουργούν.
- δεν είμαι βλάκας. κοντεύω να πιστέψω πως είμαι βλάκας !
- όχι, δεν είσαι βλάκας.
είναι που, δεν έχεις παρόμοιες εμπειρίες. και είναι που, δεν έχεις την ίδια ευκολία να διαχειρίζεσαι το «άϋλο», όπως όταν διαχειρίζεσαι το ορατό, το χειροπιαστό
- …
κι όμως, πάντα κάτι πραγματικό γίνεται αφετηρία στη σκέψη μου…
- …
- δεν το πιστεύεις ;
- πιστεύω αυτό που ονομάζεις «πραγματικό» ! όμως, μην παραγνωρίζεις τον παράγοντα «τυχαίο» και τον παράγοντα «συμπτώσεις»
- … ποτέ δεν αξιολόγησα αυτά τα δυό… ποτέ ! δεν μ’ αρέσει να τους δίνω ιδιαίτερη σημασία, κι ίσως κάνω λάθος μέχρι τώρα, που δεν τους δίνω σημασία…
- να λοιπόν, που ερχόμαστε πάλι στο λάθος…

- και όμως… γυρίζει ! (κατά Γαλιλαίον…)
- αυτή είναι πίστη, για να φυτεύεις κάμπους ολόκληρους, με σινάπια !
αδιόρθωτη είσαι !
.
.
.
.
.

1 σχόλιο:

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!!

... ΔΙΑΒΑΖΩ!

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ!

ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!