Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

.
κρύο κάνει.
έχουν ξυλιάσει τα δάχτυλά μου.
άκουσα ώρες σήμερα μουσική ...
έχω εδώ κοντά κι ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί σπιτικό, που μου το φεραν απ' την Κρήτη.
μπρούσκο είναι, μα μυρίζει γλυκά , σα μαυροδάφνη.
απ' όταν γύρισα απ' τη δουλειά, όσο ήμουν σπίτι, συνέχισα να οργανώνω τα παλιά γραπτά. τα αρχειοθετώ, για να μπορούμε, αν χρειαστεί, να τα βρίσκουμε. δε μου αρέσει να ναι χύμα. δε βολεύει.
δεν έχω κέφι να κάνω και τίποτ' άλλο , έτσι προχωρεί σχετικά γρήγορα αυτή η δουλειά.


είναι που...
είναι που για να αρχειοθετήσω σωστά, ξαναδιαβάζω πάλι όλες τις σημειώσεις, ολωνών.
σκέφτομαι...
δακρύζω...
καμιά φορά διακρίνω πράγματα, που ο χρόνος που πέρασε, με κάνει και τα αξιολογώ λίγο αλλιώς.
πόσο όμορφα πράγματα έχουμε συλλέξει !
οι γνώσεις
οι ανάγκες
οι αδυναμίες
οι αναζητήσεις
οι συντροφιές
οι πίκρες
οι χαρές
οι ντροπές
οι δισταγμοί
οι θυμοί
οι σκέψεις
οι αποκοτιές
οι αναμονές
οι θλίψεις
τα ερωτηματικά
τα θαυμαστικά
τα παραπονεμένα
το απάγγιασμα...

"κομμένα λόγια, γιασεμάκια μου..."




συναντώ συχνά μπροστά μου το σταχτί γαϊδουράκι.


Πέμπτη, Οκτώβριος 16, 11:29:00 μμ
Μπήκα να χαιρετίσω μια αγαπημένη φίλη . Καλησπέρα.




Πέμπτη, Οκτώβριος 16, 11:31:00 μμ

@ καλησπέρα , άρχοντα.

.

μάλιστα ! τέτοια απίστευτα πράματα...

καλησπέρα, άρχοντα... δεν ξεχνάμε , άρχοντα... πώς είναι άραγε εκεί που πλανιέσαι ; μήπως κρυώνεις ; καλά είσαι ; καλά είσαι ; νιώθεις ; πώς νιώθεις ;

άρχοντα,

υπάρχει "ΑΛΛΗ ΖΩΗ" ;

.

.

κρύο κάνει. έχουν ξυλιάσει τα δάχτυλά μου. πίνω λίγο λίγο εκείνο το μπρούσκο κρασάκι με τη γλυκειά μυρωδιά της μαυροδάφνης κι ακούω τον Πέτρο και το λύκο μας.

.

.

"πάλι σε πρόσεξα εχτές

την ώρα που άρχισες να κλαις

και ήσουνα βρε φως μου

το πιό όμορφο του κόσμου"

.

.

.


Δεν υπάρχουν σχόλια: