Signature
Foteini
Foteini
Ένα γκρίζο αραχνοϋφαντο, λεπτό όσο η γάζα, απλώθηκε από νωρίς πάνω στα φορτωμένα λιόδεντρα, πάνω στα κλήματα που πήραν πιά να κιτρινίζουν, κι απάνω στα νωπά χωράφια.
Μουντή διαφάνεια του Οκτώβρη, χρώματος γκρι.
Τα κεραμίδια, ο αέρας, το πλακόστρωτο μυρίζουν ψιχάλες.
Ένα γκρίζο μουντό, αραχνοϋφαντο, λεπτό όσο η γάζα, σκεπάζει τις κορφές των βουνών και ως πέρα τη θάλασσα.
Στην καρδιά μου βαθιά, δειλός, φθινοπωρινός ήλιος.
.
.
4 σχόλια:
κι οι γαζες καλές είναι όταν καλύπτουν τις πληγές
κι αφήνουν το ήλιο να πλησιάζει στο μέσα σου
όμορφα το περιέγραψες, όπως τα σύννεφα, μαλακιές γάζες τ' ουρανού, που και που ξεσπάει χοντρές ψιχάλες...
γλυκιά καλημέρα!
30φιλιά!
@
age sentimental,
καλή μέρα :)
άντε, και με κάνετε να χαζοκλαίω πρωί Κυριακάτικα...
@
καλημέρα, 30φυλλιά :)
δουλεύω σήμερα :(
Δημοσίευση σχολίου