Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

.

Signature
Foteini



Ένα γκρίζο αραχνοϋφαντο, λεπτό όσο η γάζα, απλώθηκε από νωρίς πάνω στα φορτωμένα λιόδεντρα, πάνω στα κλήματα που πήραν πιά να κιτρινίζουν, κι απάνω στα νωπά χωράφια.
Μουντή διαφάνεια του Οκτώβρη, χρώματος γκρι.
Τα κεραμίδια, ο αέρας, το πλακόστρωτο μυρίζουν ψιχάλες.
Ένα γκρίζο μουντό, αραχνοϋφαντο, λεπτό όσο η γάζα, σκεπάζει τις κορφές των βουνών και ως πέρα τη θάλασσα.
Στην καρδιά μου βαθιά, δειλός, φθινοπωρινός ήλιος.
.
.
.

4 σχόλια:

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

κι οι γαζες καλές είναι όταν καλύπτουν τις πληγές
κι αφήνουν το ήλιο να πλησιάζει στο μέσα σου

genna είπε...

όμορφα το περιέγραψες, όπως τα σύννεφα, μαλακιές γάζες τ' ουρανού, που και που ξεσπάει χοντρές ψιχάλες...

γλυκιά καλημέρα!

30φιλιά!

foteini είπε...

@
age sentimental,

καλή μέρα :)

άντε, και με κάνετε να χαζοκλαίω πρωί Κυριακάτικα...

foteini είπε...

@
καλημέρα, 30φυλλιά :)

δουλεύω σήμερα :(