.

.
.
.
.
.
την κράτησα τη ζωή μου.
κι είναι αυτό για μένα, για τον κάθε άνθρωπο λέω, είναι κάτι τις...
μιά μικρή περηφάνεια.
.
σε σιωπηλές πλαγιές...
σιωπηλές...
στη σιωπή, σου λέω.
έτσι αξίζει
έτσι να σου ταιριάζει
οι πολλές συναναστροφές να μη σ' αγγίζουν
μονάχα
η σιωπή
τα ψηλα βουνά
τα βουνά τα περήφανα
τα τραχειά βουνά
η θάλασσα πέρα
ο αέρας
το χώμα, το χώμα
.
κι εκείνο το ποίημα του Αλεξανδρινού έχοντας διαρκώς μες στα μάτια

" Όσο μπορείς
.
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς : μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική."
.

[1913]
.
.
.
κράτησα τη ζωή μου
κοντά σου.
περήφανα.
στη σιωπή..
.
.