Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

.
πριν λλία χρόνια, έμεινα ξανά στην Λλεμεσό.

στην Τchύπρον την αέρινην
την μακαρίαν την γην
το ωραίο, πολύπαθον κορμίν
και το ριγμένο στην θάλασσα
χρυσοπράσινον φύλλον...


εδώ, είναι ένας ¨ξένος¨τόπος, που όμως, είναι σα να είν΄ο τόπος σου !

την ίδιαν λαλιάν μιλούσιν, τα ίδια χούγια έχουσιν, τους ίδκιους ελλαδίτικους ρυθμούς...



Πέμπτη 8 Οκτώβρη του 09

υπολόγιζα απόψε να φτάσω νωρίτερα.
κακά τα υπολόγισα.
η ώρα πήγε 12 παρά...
πήρα αγκαλιά το μικρό, νυχτερινό μου σύνδρομο, mikremoumozart, και βάδισα με τα πόδια άκρη άκρη στη θάλασσα.
δύσθυμα, αμήχανα...
πείναγα. δίψαγα πιό πολύ.
κάπου, βρήκα μπροστά μου ένα ταβερνάκι. τυπικό.
-έχεις τίποτα να φάω ;
-δώδεκα η ώρα ; μου λέει, μετά τάχατες κάμφθηκε. ήθελε καλά και σώνει να μου δώσει κατσίκι με πατάτες στο φούρνο, που είχε έτοιμο.
-δώδεκα η ώρα ;! του λέω
του ζήτησα μόνο, να μου ψήσει στα κάρβουνα λίγο χαλλούμι.
έχει στην αυλή μιά μικρή φουφού σχεδόν πρωτόγονη, όπου ανάφτει κάρβουνα.
το χαλλούμι μοσχοβόλησε καρβουνιά . μου έφερε μαζί και Τchυπραίϊκες ψητές πιττούλες. κι αυτές καρβουνιά μοσχοβολήσανε. πεντανόστιμες.
κάπως ¨μ΄έκοψε¨ φαίνεται ο τύπος με τα μπλοκάκια, τα μολύβια και τα ψωμοτύρια, και μου βαλε στο κασσετόφωνο Καζαντζίδη, έτσι, για να χουμε να ακούμε...
αντίκρυ μου ακριβώς, απ΄την απέναντι μεριά του δρόμου είναι η θάλασα. μαύρη και νυχτερινή κι αυτή...
πάνω μου, απ΄την κληματαριά κρέμονται τσαμπιά σταφύλια ροζακί.
δυόσμοι παντού, γεράνια και βασιλικοί.

αχ, Ελλάδα !
.
.
.

8 σχόλια:

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΝΑ 'ΧΕΙΣ!

ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΣΟ, ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΚΙ ΟΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΒΡΕΘΕΙΣ ΣΤΟ ΠΟΛΥΠΑΘΟ ΝΗΣΙ, ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΓΕΡΑ... ΣΑ ΚΑΣΤΡΟ!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Αλήθεια! Πώς να ονομάσω αυτό το τόπο;
Οποτε προσπαθώ να τον ονοματίσω, μιά εικόνα έρχεται στο μυαλό...
Αυλή, ασβεστωμένη, μοσχομυριστή στη Κοκκινιά του '50...
Και οι πόνοι, οι μνήμες, να κρέμονται σα τσαμπιά σταφύλια ραζακί, στη κληματαριά, πάνω απ' το κεφάλι τους...
Και με ημίγλυκο κρασί, να μερεύουν...
Οι πόνοι, οι μνήμες...

foteini είπε...

@
να είστε καλά, ταξιδευτή.
που, κι αν δεν έχετε γνωρίσει τόπους !...

foteini είπε...

@
βιολιστή στη στέγη,

καλώς ορίσατε !
σας ευχαριστώ πολύ, που είστε εδώ :)

ετούτος ο τόπος είναι στ΄αλήθεια χρυσοπράσινος κι αγαπημένος.

και κάποτε, το θεωρώ βέβαιο,
ΘΑ ΕΛΕΥΤΕΡΩΘΕΙ !
δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...
κάποτε οι φίλοι μου
ο Δημήτρης κι ο Σωτήρης
θα επιστρέψουν στα σπίτια τους
και στη γειτονιά τους, στο Ριζοκάρπασο.
και κάποτε θα βρεθεί ο συμφοιτητής μου, ο ¨αγνοούμενος¨ Συνέσης
και θα ρθουμε να ανάψουμε ένα κεράκι στο μνήμα του και φύλλο ελιάς και φύλλο δάφνης, να μοσχομυρίσει.
δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...
δεν μπορεί να επικρατεί το άδικο μέχρι το τέλος.
δεν έχει τόση δύναμη το κακό και το άδικο...
κάποτε, θα αλλάξουν τα πράγματα.

και δεν μερεύει ο πόνος κι η μνήμη.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ !

genna είπε...

τι είν' τούτα που μας φέρνεις από της Αφροδίτης το νησί...

« η γη δεν έχει κρικέλια
για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν...»

Σεφέρης, από την Σαλαμίνα της Κύπρου

περπάτησε την και για μένα...


φιλί!

foteini είπε...

@
« η γη δεν έχει κρικέλια
για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν...»

φανταστικό !

σας καληνυχτίζω.
αύριο μεσημέρι Αθήνα :)

Cle Petridou είπε...

ξυπόλητη στη Λευκωσία...

Να που έκαμα το παρθενικό μου ταξίδι στην έρημο σου... foteini

Ωραία θα πέρασες στην Τζύπρον...

foteini είπε...

@
ξυπόλητη στη Λευκωσία ;
εμ, με τέτοια ζέστη οπόχει ! :)

καλώς όρισες εδωδά, στο φτωχικό μας, Cle !

βλέπεις τι ερημικά είμαστε εδωπέρα;

στην τούκα...
όταν παίζαμε παιδιά, κρυφτό, κυνηγητό, τέτοια,
στέκεις κάπου και λες "τούκα !"
πάει να πει, φωλιά, κρυψώνα, δεν μπορεί να σε βρει και να σε πιάσει...
για να ξανατρέξεις, πρέπει να πεις "ξε τούκα !"

ω, ναι !
τέθοιες αγωνίες, στα πενήντα πλας :))))

όποιος όμως φίλος μας βρει,
μας ήβρε και καλώς να ορίσει ...


να προσέχεις τον εαυτό σου !

φιλί.

Υ.Γ.

1. μάλιστα, πέρασα πάρα πολύ καλά, στην Τζύπρον.
όταν μπορέσω, θα ξαναπάω
- σαν απειλή ακούστηκε αυτό;- :))

2. την βρήκες - άκουσες τη μουσική μου πρόταση;
γιατί δηλαδή,όχι ;
γιατί, όχι ;
γιατί, όχι ;

και γιατί π.χ. το "libiamo"
να μην τραγουδηθεί και σιγανά σιγανά;
με άλλη φωνή κι άλλο χρώμα ;
ή το "i love you Porgy" ?
κ.τ.λ...