.
ο άντρας
των 87
.

.
.

Είναι αλήθεια...

Οι γυναίκες Ε.Τ.,
σ’ όλη τους τη ζωή,
άντρες Ε. Τ. αγαπάν !

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, που δεν είναι σαν όλους τους άλλους ανθρώπους.
Είναι αλλιώς.
Μη ρωτάτε, πώς αλλιώς… Αλλιώς.
Και υπάρχουν μερικές γυναίκες, που στη ζωή τους, αγαπάν άντρες, που δεν είναι σαν όλους τους άλλους άντρες. Είναι αλλιώς.
Μη ρωτάτε, πώς αλλιώς… Αλλιώς.

Μια φίλη μου, στα πολύ νειάτα της, αγάπησε κάποτε έναν άντρα – κυπαρίσσι.
Έναν άντρα λεύκα. Έναν άντρα πλάτανο. Έναν άντρα δρυ. Έναν άντρα οξυά.
Ίσως κι ο άντρας – πλάτανος, ο άντρας – λεύκα, ο άντρας – δρυς, ο άντρας – οξυά, ίσως κι αυτός την αγάπησε λίγο.
Πολλά χρόνια πριν.
Εκείνη ήταν τότε, μόλις είκοσι τριών.
Ο άντρας πλάτανος ήταν τότε, ήδη πενήντα πέντε.

Από αυτούς, που χαράζουν μόνοι τους την οδό. Οι άλλοι, απλά τους ακολουθάν.
Από αυτούς που, ματώνουν δε ματώνουν, μπορούν να στέκονται άφοβοι και μόνοι μπροστά στις διμοιρίες των ΜΑΤ. Πρόσωπο με πρόσωπο. Ατρόμητα. Επώνυμα.
Ένας, απέναντι σε πολλούς. Ένας, απέναντι σε στρατό.
Ένας, που να νικάει το φόβο.
Ένας μονάχος, που ματώνει.