.
Θάλασσα τα τραγούδια !


Pêle- mêle
Σταχυ ο λογήματα…
.
.

τα τραγούδια

κουβάρι...

φωνή εντόμου τώρα είν’ η φωνή μου

είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνοια

μα ένα αγόρι έχει την αγάπη για ντροπή

εσύ με βλέπεις σαν τα μικρόβια
ούτε πώς νιώθω, ούτε τι αγώνα δίνω

μοιάζει ο χρόνος με βουνό, κι όλη η ζωή είναι ψέμα

δίνω μιά στο μυαλό, για να σε φτάσω
μιά βουτιά στο κενό, να σε τρομάξω

όταν θα νιώθεις μοναξιά
όταν το σπίτι θα είναι άδειο
θα χεις εμένα συντροφιά
και θα σου δίνω εγώ κουράγιο
μονάχα εσύ να σαι καλά
μη δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ !

λιώνω σα φλόγα την αυγή, σαν με κοιτάς

πεθαίνω για σένα
κι ας είσαι απάτη
δεν πα να είσαι ψέμα, εγώ σε λέω αγάπη

σ’ έχω ώρες ώρες , μα το θεό,
τόσο πολύ ανάγκη
που τρέχουν απ’ τα μάτια μου θάλασσες και πελάγη

σ’ αγαπώ, είμ’ εδώ κι επιμένω
να γκρεμίζω τα τείχη που χτίζεις

όταν θα έχεις μ’ ένα σύννεφο δεσμό
και μόνο σύμμαχο τον εαυτό σου
εγώ να ξέρεις θα τραβιέμαι γύρω εδώ
εγώ να ξέρεις θα μαι πάντα ο άνθρωπός σου

δε μίλαγε
μα όλα τα ζητούσε
μιά θάλασσα μικρή μ’ ακολουθούσε

Σταχυ ο λογήματα

και

Θάλασσα τα τραγούδια !

.

.

.

.

στο τσιγάρο που κρατώ

στον ένα μου θεό

να μη δώσει να ξημερωθώ ...

.

.

.

.

.