.
καλησπέρα, mikremoumozart !
.
πώς το θυμήθηκα απόψε το παιδικό ποιήμα μας ....
.
Rudyard Kipling.
.
Αν...
.
.
.
Αν μπορείς να προσμένεις, χωρίς ν' αποκάμεις ποτέ καρτερώντας
.
.
Κι αν της ζωής σου το έργο, μπορείς να το βλέπεις συντρίμμια,
και να σκύβεις ξανά, να το χτίζεις ξανά, με φθαρμένα εργαλεία
.
Αν μπορείς ν' αναγκάσεις τα νεύρα, τους μυς, την καρδιά σου,να δουλεύουν ακόμα για σε
κι αφού σπάσουν, κι αφού παραλύσουν,κι έτσι μπορείς να κρατήσεις ακόμα,
σα μέσα σου πια δεν υπάρχει τίποτα εξον απ' τη θέληση
που τους προστάζει: «Βαστάτε!»
.
Αν με τα πλήθη μιλώντας, φιλάξεις την πάσα αρετή σου.
Κι αν με Ρηγάδες παρέα, δεν χάσεις το νου σου.
.
τότε πια γένηκες άντρας, παιδί μου!
.
.
.
.
.

εννιά - δέκα χρονώ

στο σπίτι του Βόη,

στη Λέσβου

τότε ακόμα,

που κοντά στην Πατησίων, μέναν οικογένειες αστές

.

γραμμένο καλλιγραφικά

απ' το νομικό του, το καλλιγράφο χέρι,

ουρίτσες στα γράμματα,

στρογγυλάδες , υπογεγραμμένες...

σε κορνίζα επί τοίχου όλόκληρο το ποίημα

κι εσύ

εννιά - δέκα χρονώ

καθισμένη στο τραπέζι να το αντιγράφεις...

τόσα χρόνια μετά,

αιχμαλωτίσαμε τη στιγμή !

ξαναθυμόμαστε τον θείο Βόη

και τη στιγμή της αντιγραφής,

mikremoumozart !

.

.

.

.