Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

,


http://www.letelegramme.com/local/cotes-d-armor/saint-brieuc/ville/ancien-elu-1989-2001-michel-boulaire-n-est-plus-26-05-2010-930669.php










mikremoumozart,
ανάθεμά την την καριόλα τη ζωή.

ο Michel έφυγε.

μου φαίνεται απίστευτο, πώς μπορεί ξάφνου να χάνεται μιά τέτοια ζωντάνια !
μιά αληθινή ανθρώπινη noblesse.
μιά gentillesse.
μιά συντροφικότητα, απ' εκείνες που ενώνουν τις ομάδες, τις παρέες, τις κοινότητες, τους λαούς τελικά...

τι θλίψη, τι κρίμα στ' αλήθεια...
τι θλίψη...

παραμονές Χριστούγεννα, μας έπαιξε την vielle του, τελευταία φορά, στη Βρετάννη.
τον περασμένο μήνα, στο δίκτυο πόλεων, τον αγκαλιάσαμε τελευταία φορά, στην μεγάλη αίθουσα του συνεδρίου.
ποιός να ξέρει ;
τι να ξέρεις ;
πώς να ξέρεις ;

πώς να κρατήσεις ζωντανούς τους ανθρώπους ;
δεν πηγαίνει το μυαλό σου...
γατζωμένοι γερά στη ζωή είμαστε...
είναι παρά φύσιν να μελετάμε το τέλος...

είναι παρά φύσιν ;
στ' αλήθεια, δεν ξέρω...

έχω σκεφτεί καμιά φορά, αν, αν κάποτε τύχει να φύγεις εσύ πρώτα - κοίτα αδερφέ μου, τι πήγα και σκέφτηκα ! το έχω σκεφτεί όμως ...-
αν κάποτε τύχει να φύγεις εσύ πρώτα, θα ρθω κοντά σου να κατασκηνώσω.
εκεί.
φυσικά το εννοώ.
εκεί δεν θα χει μοναξιά. φύλακας θα μαι εγώ.
κι αν τύχει και κάποτε φύγω πρώτα εγώ, φυσικά δεν ζητάω τίποτα. μονάχα να μην πετάξεις τα γαλάζια γράμματα. εκείνα που άλλοτε θυμωμένα είπες "δεν θα πάω να τα πάρω"...
τα ξανασκέφτηκα σήμερα, που ο Michel έφυγε...
και βρέχει ο ουρανός για τα καλά...





foteini
.
Σκοτεινή πέτρα .
Οξείες δαντέλες χαλύβδινες διαπερνούν κάθετα την ομίχλη κι υψώνονται .
Πηλός αναθρώσκων στις στέγες
Υγρότοποι μαύροι
Μαύρα κοκόρια από σίδηρο στρέφουν και δείχνουν τον Λεβάντε .
Τα ήσυχα μάτια της αγελάδας που μηρυκάζει .
Συνεσταλμένα κόντρα μπάσα και γκάϊντες παίζουν τις νύχτες .
Παντού μηλιές φυλοβόλλες και γυμνά κλαδιά στον γκρίζο αέρα
Brouillard
Ardoise partout
.
.
.
.
.

Δεν υπάρχουν σχόλια: