Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

.
mio dolce, grande, immenso amore mio,
.
αναρωτιέμαι αν την ώρα που κελαηδούσε τ' αηδόνι,
άκουσες κι εσύ τις πυροσβεστικές, να τρέχουν σαν τρελές, ποιός ξέρει για πού...
κοντά ήταν η εστία πάντως, γιατί τριγύρω, στην ακτίνα του χιλιόμετρου γυρίζανε, σα μανιασμένες.
.
σκέφτομαι, αν φέτος αφίσουνε και πάθει κανένα κακό το βουνό, θα τους πιώ το αίμα.
δε θα την βγάλουνε καθαρή μαζί μου...
οι αμμετροεπείς, οι ανεύθυνοι κι οι άσχετοι.
.
.

κατά τα άλλα,
περάσαμε σχεδόν όλο το απόγευμα στο δωμάτιό της,
αυτή στο ένα πόδι σοσόνι ροζ, στο άλλο σκούρο μωβ,
να αλλάζει διαρκώς φορέματα, ποιό της πάει πιό πολύ, πιό λιγότερο, ποιό την ψηλώνει, ποιό την παχαίνει, ποιό την αδυνατεί.
παιδί μου, της λέω, από το extra small, δεν έχει πιό μικρό νούμερο.
απόβαλε τις έμμονες ιδέες σου !
.
η αυριανή μέρα θα ναι λίγο δύσκολη
συναισθηματικά φορτισμένη εννοώ, κι επιπλέον με κόσμο, που θέλει να βρεθεί κοντά της.
.
ένα από τα πράγματα που έχω ευγνωμοσύνη στη ζωή,
είναι γιατί - παρ' όλ' αυτά υπάρχω
και μπορώ σε κάτι τέτοιες στιγμές να είμαι κοντά στα παιδιά.
φυσικά,
ίσως υπερεκτιμώ την προσφορά μου -πράγμα που έκανα και με σένα -, και ίσως μήτε αυτοί στην πραγματικότητα με χρειάζονται.
ας είναι...
.
ως τώρα ακόμα, δοκιμάζει τακούνια...
.
.
.
.
..
.
υ.γ.
.
ξέχασα !
πλουτίζω διαρκώς τη συλλογή, με μολύβια μουσείων.
τώρα έχω κι απ' το Βρεταννικό
κι απ' το μουσείο φυσικής ιστορίας του Βερολίνου.
δεν έχει σημασία που τα μολύβια είναι ευτελούς αξίας.
μου αρέσουν πάρα πολύ.
με έμαθε η Julie να τα εκτιμώ.
τα μολύβια, τη σινική μελάνη και το κάρβουνο.
.
έχω κι έναν aplemann βερολινέζικο
και έναν σελιδοδείκτη rosetta stone, με ιερογλυφικά, απλά αιγυπτιακά και ελληνικά,
που τον έχωσα κατευθείαν στις σελίδες της Οδύσσειας.
.
.
α! έχω και μιά μικρή πολύτιμη πέτρα από το τείχος,
που τη συνοδεύει ένα zertifikat- original,
που κανείς όμως δεν ξέρει στ' αλήθεια, αν είναι αληθινό το zertifikat και αν η πέτρα είναι original...
.
.

καληνύχτα
mikremoumozart
.
.
.
.

2 σχόλια:

librarian είπε...

Γεια σου! Πέρασα να σου πω ότι σε σκέφτομαι και σε περιμένω! Μεγάλωσε πολύ ο Πέπε!
Καλή ιδέα η συλλογή με τα μολύβια. Έκανα όταν ήμουν μικρή αλλά τώρα την έχει ξαποστείλει ο χρόνος.

foteini είπε...

@
lib.,

η μαμά μου έχει το όνομά σου
και η κόρη μου.
κι είναι ένα όνομα,
που πολύ το αγαπώ :)

μακάρι να σου πηγαίνουν όλα καλά !
μα ΟΛΑ !

τον βλέπεις, ε ;
γίνεται πολύ καλό σκυλί !
λειτουργεί με νοημοσύνη
λίγο σαν άνθρωπος...
όταν τον έχω εδώ δεν φεύγει απ' τα πόδια μου.

εσύ,
φυσιολογικά έκανες τέτοια συλλογή σε μικρή ηλικία.
εγώ,
παλιμπαιδίζω :)

όταν έρθεις Αθήνα, μίλα μου.
χλωμό το βλέπω να έρθω εγώ...