.
βρέχει έξω.
ακούω τον θόρυβο της βροχής πάνω στα δέντρα, στον μικρό κήπο που υπάρχει πίσω απ' το σπίτι.
δεν με πειράζει η βροχή. τη νύχτα, μ' αρέσει ν' ακούω ρυθμικά τον ήχο της. λίγο σα μουσική είναι.
όλη μέρα ψηθήκαμε. υγρή ζέστα. κολλάει ο ιδρώτας πάνω στο σώμα.
τώρα αργά, με τη βροχή, έπιασε λίγο να δροσίζει.
το απόγευμα μάζεψα. πράγματα, βιβλία, ρούχα πεταμένα εδώ κι εκεί.
στις κουρτίνες καρφιτσωμένες έχουν ξεμείνει δυό χριστουγεννιάτικες μπάλλες. τις είχα κρεμάσει με μακριά σατέν κορδέλλα. πάνε έξι μήνες...
μπήκα να καθαρίσω την κουζίνα. έσπασα ένα ποτήρι. μου γλύστρισε απ' τα χέρια. χίλια ψιλά γυαλάκια παντού. έχω χτυπήσει το πόδι μου και το χέρι. το χέρι έτρεξε αίμα ασταμάτητα.
.
δεν βγήκα καθόλου έξω. ίσως αύριο.
με περίμενε στο αεροδρόμιο, παρ' όλο που της είχα πει, δεν θέλω.
r.e.r., κι έπειτα denfert rochereau - raspail - edgar quinet - pasteur - lecourbe - cambronne - la motte picquet grenelle - dupleix - champ de mars - passy.
σταθήκαμε και φάγαμε μιά σαλάτα με κρύα μπύρα.
περάσαμε μπροστά απ' τον παλαιοβιβλιοπώλη σου. εκεί ήσουN, φυσικά.
δεν είμαι σίγουρη για το πόσο φυσικό είναι αυτό το "ήσουν εκεί, φυσικά", συμβαίνει όμως, κι απλά το καταγράφω.
πέσαμε για ύπνο αποκαμωμένες απ' τη ζέστη.
αργά το απόγευμα κουβέντα και οικιακά.
μετά μου έδειξε τις φωτογραφίες απ' το Βερολίνο.
φωτογραφίες απ' το τείχος !
αύριο θα περάσω σ΄ένα cd όλες τις φωτογραφίες απ' το τείχος.
.
.
.
βρέχει έξω.
ακούω τον θόρυβο της βροχής πάνω στα δέντρα, στον μικρό κήπο που υπάρχει πίσω απ' το σπίτι.
δεν με πειράζει η βροχή. τη νύχτα, μ' αρέσει ν' ακούω ρυθμικά τον ήχο της. λίγο σα μουσική είναι.
όλη μέρα ψηθήκαμε. υγρή ζέστα. κολλάει ο ιδρώτας πάνω στο σώμα.
τώρα αργά, με τη βροχή, έπιασε λίγο να δροσίζει.
το απόγευμα μάζεψα. πράγματα, βιβλία, ρούχα πεταμένα εδώ κι εκεί.
στις κουρτίνες καρφιτσωμένες έχουν ξεμείνει δυό χριστουγεννιάτικες μπάλλες. τις είχα κρεμάσει με μακριά σατέν κορδέλλα. πάνε έξι μήνες...
μπήκα να καθαρίσω την κουζίνα. έσπασα ένα ποτήρι. μου γλύστρισε απ' τα χέρια. χίλια ψιλά γυαλάκια παντού. έχω χτυπήσει το πόδι μου και το χέρι. το χέρι έτρεξε αίμα ασταμάτητα.
.
δεν βγήκα καθόλου έξω. ίσως αύριο.
με περίμενε στο αεροδρόμιο, παρ' όλο που της είχα πει, δεν θέλω.
r.e.r., κι έπειτα denfert rochereau - raspail - edgar quinet - pasteur - lecourbe - cambronne - la motte picquet grenelle - dupleix - champ de mars - passy.
σταθήκαμε και φάγαμε μιά σαλάτα με κρύα μπύρα.
περάσαμε μπροστά απ' τον παλαιοβιβλιοπώλη σου. εκεί ήσουN, φυσικά.
δεν είμαι σίγουρη για το πόσο φυσικό είναι αυτό το "ήσουν εκεί, φυσικά", συμβαίνει όμως, κι απλά το καταγράφω.
πέσαμε για ύπνο αποκαμωμένες απ' τη ζέστη.
αργά το απόγευμα κουβέντα και οικιακά.
μετά μου έδειξε τις φωτογραφίες απ' το Βερολίνο.
φωτογραφίες απ' το τείχος !
αύριο θα περάσω σ΄ένα cd όλες τις φωτογραφίες απ' το τείχος.
.
.
.
το βιολογικό μου ρολόϊ
λέει 03.25
.
.
.
.
.
.
.
.
έγινε πρωί.
ώρα 09.00
ο ουρανός είναι μαύρος. όχι μαύρος, μολυβί όλος. δεν φαίνονται σύννεφα, όλος σκούρο μολυβί.
με ξύπνησαν κι εδώ οι δεκαοχτούρες. είναι σαφές ότι πρόκειται για δεκαοχτούρες, μα θαρρώ φωνάζουν λίγο διαφορετικά. όχι ανάλαφρα δεκαοχτώ να σε ξεκουφαίνουν τό ένα πλάϊ στο άλλο, μα αργή, βαρειά αρίθμηση. ίσως όμως πάλι, να ναι και η ιδέα μου...
μισοάνοιξα το πατζούρι. σκοτεινός κι ο κήπος. απέναντι πήλινες καμινάδες και μαύρες πλάκες στη στέγη.
το παιδί κοιμάται. έφτιαξα το γάλα μου.
άρχισε να βρέχει. τι βροχή ! άνοιξαν ξαφνικά οι καταρράκτες του ουρανού. μπουμπουνητά, αστραπές και νερό πολύ.
βλέπω τα πουλιά φωλιασμένα μέσα στις ακακίες.
καθόλου δεν θα με νοιάξει, αν ο καιρός, μας κρατήσει και σήμερα μέσα
.
"je m'enferme
et j'avale ma solitude
toute entière"
.
.
.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου