.
δεν πήγα στη δουλειά σήμερα.
κατέβηκα στη μάνα μου.
ψύχραιμα !
τι γλυκές αγκαλιές έχουν οι μάνες και τι σιγανές, πράες φωνές...
σε κοιτάνε στα μάτια, κι έπειτα στέκουνε λαμπάδες αναμμένες.
κοιμήθηκα και λίγο.
πήγα το απόγευμα στην Αθήνα, μα δεν άντεχα πολλά - πολλά ... μαζεύτηκα νωρίς.
ο ταξιτζής, μου έλεγε πως σαν ήταν ναυτικός, διέσχισε τον Αμαζόνιο και είδε τη φυλή των Αμαζόνων. "γυμνόστηθες, με φυσικά κόκκινα μαλλιά όλες τους, που πιό κόκκινο, δεν έχω ιδεί..."
πότισα και τα λουλούδια της βεράντας.
ήρεμα !
αργά απόψε, έβαλα γεμιστά στο φούρνο. δυό τομάτες, δυό πιπεριές, ένα κολοκύθι.
έχω το παιδί να ταϊσω.
το παιδί, μου έφερε σήμερα ένα τεράστιo Bulgari, "γιασεμί κι άσπρα τριαντάφυλλα, που σ' αρέσουνε μαννούλα μου"
ο πόνος απλώνεται στο στέρνο.
ήσυχα !
θα βγω στη βεράντα, να διαβάσω ως αργά το βιβλίο μου. το τελειώνω.
έχει δροσιά η βεράντα. βοηθάει η δροσιά.
βοηθάει και το βιβλίο.
αύριο, πάμε πάλι απ' το πρωί.
ξεκλήρισμα ...
πολλοί άνθρωποι πέρασαν από χτες .
κι εσύ, εισπράττεις εκείνο που σου αξίζει , σαν άνθρωπος.
σαν ένας απλός, μικρός, αληθινός, αληθινός άνθρωπος.
στοργή, φιλία, εμπιστοσύνη, σεβασμό, συντροφικότητα.
μ' ακούς ;! αυτό που προσφέρεις, αυτό ακριβώς κι εσένα σου αξίζει.
καταπίνεις τα δάκρυα. προς τα μέσα.
ψύχραιμα !
ο τυπογράφος απ' το πρωί με παίρνει τηλέφωνο, όλη μέρα, κάθε μισή ώρα.
πώς αυτό, πώς εκείνο, σωστό αυτό, λάθος εκείνο, δείγματα και κόντρα δείγματα, πάμε πάλι απ' την αρχή. ποτέ δε θα καταλήξουμε...
.
.
.
.
.
.
.
.
.