.
μου αρέσει ο χειμώνας.
ίσως πάντα, απ' όλες τις εποχές, πιό πολύ οι χειμώνες μου άρεσαν.
πρώτο βράδυ που ντύθηκα. πυζάμες. έβαλα κι ένα κόκκινο κρασάκι σε ποτηράκι με πόδι.
ζεστασιά χειμώνα.
έχει μιάν άλλην ατμόσφαιρα ο χειμώνας και μιάν άλλην ομορφιά...
κι ο αέρας να φυσομανάει μ' αρέσει, κι η βροχή να πέφτει, κι ο γκρίζος μολυβένιος ουρανός.
το χουχούλιασμα, τα ζεστά ροφήματα, οι ζεστές σοκολάτες, το τσάϊ του βουνού, το τσάϊ γεύση bergamot ή γεύση quatre fruits rouges, οι σουπίτσες τραχανά τα βράδια, τα κούτσουρα στο τζάκι, πώς μοσχομυρίζει το σπίτι.
έτσι, πώς μου ρθε απόψε κι εκείνο το παιδικό μας ποιηματάκι.
το θυμάστε άραγε ;

Χειμώνιασε και φεύγουν τα πουλιά
γοργός ο πελαργός τα πελαγώνει
κι η φλύαρη χελιδονοφωλιά
χορτάριασε παντέρημη και μόνη.

Του σπίνου χάθηκε η γλυκιά λαλιά
φοβήθηκε ο μελισσουργός το χιόνι
κι η σουσουράδα στην ακρογιαλιά
δεν τρέχει, δεν πηδά, δεν καμαρώνει.

Στης λυγαριάς τ` ολόξερο κλαδί
του φθινοπώρου φτωχικό παιδί,
ο καλογιάννος πρόσχαρος προβάλλει,

με λόγια ταπεινά και σιγανά.
Μικρός προφήτης, φτερωτός μηνά
την άνοιξη, που θα γυρίσει πάλι.

.
.
.
αλήθεια, Γιώργη Δροσίνη λατρεμένε, θα γυρίσει πάλι η άνοιξη ;
.
.
.
.
.

εγώ, μιά ταπεινή "εταιρεία περιορισμένης ευθύνης" είπας, δούλεψα απόψε με τον κόσμο που με περιβάλλει.
και τον περιέβαλλα με στοργή, με τη στοργή μου, με αληθινό νοιάξιμο και με ιδέες ανθρώπινες, τολμηρές, ζωηρές και φρέσκες.
και τους είδα να είναι πολύ καλά όλοι τους, να ξαναβρίσκουν τους ανθρώπους και τη γειτονιά τους, και τις μικρές, μακρινές πατρίδες τους και λέω μακάρι να μπορούσα να το ξανακάνω αυτό.
.
.
.
.
.
.
.