Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

.
μετά που έβρεξε, δε θυμάμαι ποιά μέρα ήταν, βγήκαν τα μανιτάρια !
τα είδα σήμερα.
κοντά στα σκίνα, στο τσάϊ του βουνού και στα θυμάρια, πορτοκαλόχρωμα κεφαλάκια μανιταριών και γκρίζα, άλλα μεγάλες μανιταρομάνες, άλλα παιδούλια, σηκώσαν τα κεφαλάκια τους στον ήλιο. υπέροχα είναι ! υπέροχα !
τα είδα στον γυρισμό, που είχε πιά φέξει για τα καλά.
όταν ανεβήκαμε στην κορφούλα, αξημέρωτα ακόμα, ένα πελώριο κατακίτρινο φεγγάρι βάδιζε πάνω απ' τα κεφάλια μας. απίστευτο πόσο κοντά ήταν ! λες, αν σήκωνες ψηλά το χέρι, θα το φτανες...
σιγά σιγά βγήκε ο ήλιος, φώτισε την Αθήνα, την Ακρόπολη πέρα και τον ναύσταθμο.
σήμερα είδα πολλά καράβια, μεγάλα. ίσως και να ναι του πολεμικού ναυτικού.
έκανα πάλι τα έξι χιλιόμετρα, μα ζορίστηκα πολύ. ίσως είναι και η κούραση όλης της βδομάδας...
.
επικοινωνούν κάποιοι άνθρωποι μόνοι τους, που ούτε καν φανταζόμουνα...
άνθρωποι κανονικοί. μακριά απ' τα κυκλώματα και την ηλιθιότητα...
φυσικά, δεν είμαι σε θέση να κάνω αριθμητική αναγωγή.
μα αληθινά, δε με νοιάζει κι όλα...
.
.
.
.
.
.
.


Δεν υπάρχουν σχόλια: