Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

.
βρέχει με αστραπές
.
une pluie abondante
je vous salue mes soeurs
Hilarion, Marie de l' Incarnation, Norbert, Joseph, Emilion, Sebastien
.
χειμωνιάτικη βροχή...
πού να κοιμούνται απόψε

της Αθήνας οι άστεγοι ;
.
.

βρέχει ολοένα

..
"μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.
Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μού ’μαθε για τους ήχους"

.
.
.
.
.

.
.
.
.
.

5 σχόλια:

ξωτικό είπε...

πότε πότε σε χάνω, μα πάντα κάτι με τραβάει κοντά σου....
μια βροχερή καλησπέρα ήρθα ν'αφήσω,να περιδιαβώ τα μονοπατάκια σου,χαμογέλασα με την ομάδα για γονείς ,10 περίπου χρόνια έζησα έτσι....
με τσίγκλισε πολύ το θεατρικό εργαστήρι (ενδιαφέρθηκε η κόρη έντονα φέτος..) καταζήλεψα την βόλτα στο βουνό... και σου αφήνω ένα τρυφερό φιλί μερμηγκάκι ...

foteini είπε...

@
δάκρυ :)

foteini είπε...

@
τώρα εσένα, ξωτικούλα μου,
φτωχό δώρο ίσως να σου φαίνεται ένα δάκρυ...

εγώ, που έζησα ζωή ολόκληρη δίχως να μου επιτρέπω ποτέ να κλάψω,
ευγνωμονώ
που μού μαθαν
έστω και τώρα
ότι μπορώ να χύνω δάκρυα απ' τα μάτια μου


τρυφερό φιλί κι εγώ :)

ξωτικό είπε...

ό,τι πολυτιμότερο μου χάρισες !!Το νοιώθω βαθύτατα μην αμφιβάλλεις...
Εγώ πάλι πιστεύω πως έχω πλήρως εξαγοράσει όλες τις χαρές μου με ποταμούς δακρύων....
τώρα αφήνω το μέλλον να δείξει προς τα που θα γείρει η ζυγαριά...
Ελευθέρωσε το φυλακισμένο δάκρυ και θα σε ανταμείψει ανέλπιστα.
Καλημερούδια.

foteini είπε...

@
γύρισα πριν λίγο από μέρα φοβερή
και βρίσκω εδωδά
μιά κουβέντα να μιλάει για ελπίδα.

να είσαι καλά :)