.
ήρθε ώρα που δεν εξεχώριζα στεριάν από θάλασσα. η βροχή έπεφτε με το τουλούμι, ραγδαία κι έρχονταν συγχρόνως από παντού. μέσ' απ' τη θάλασσα , πάνω και μέσα απ' την πέτρινη πεζούλα, απ' το δρόμο ίσα απέναντι, απ' τη μεριά του Άη Γιώργη κι από το μύλο πέρα. δεν ήταν πιά δρόμος, μήτε δωρική εκκλησιά, μήτε φαίνουνταν σπίτια, μήτε ξεχώριζε η γη απ' το νερό. όλα ήσαν ένας σκληρός τοίχος από βροχή, βροχή ορμητική, δυνατή, αλύπητη.
ένα τοπίο μόνο βροχή.
.
.
.
.
άναψα ένα ηλεκτρικό σώμα καλοριφέρ, αφού με τόση υγρασία και κρύο, δε λεν ακόμα να ανάψουν την κεντρική θέρμανση.
έβαλα τα βρεμένα παπούτσια και τα μουσκεμένα ρούχα μου πάνω στο καλοριφέρ να στεγνώσουν.
.
.
.
πήγε ήδη η ώρα τέσσερις. ευτυχώς, σε λίγες ώρες ξημερώνει...
.
.
.
.
.
.