.
ξημέρωσε η Δευτέρα.

καμιά φορά, ανόητα αναρωτιέμαι αν προσφέρω κάτι εδωδά που βρίσκομαι.
φυσικά , καλώς βρίσκομαι εδωπέρα, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, με τις συγκεκριμένες συνθήκες επιβίωσης (την σχεδόν απόλυτη ερημιά εννοώ).

ξημέρωσε η Δευτέρα.

σε δυό λεπτά, θα βγάλω τον Πέπε τη βόλτα του. θα μυρίσει όλους τους θάμνους, θα κυλιστεί σ' όλα τα βρεγμένα χορτάρια.
θα τον φέρω πίσω και θα πάρω μονάχη το δρόμο της θάλασσας.
θα βγω στην πόλη.
θα πάω σε μέρη που αγαπώ.
θα δω ανθρώπους (το βράδυ να θυμηθώ να βρω το κομμάτι με την αλεπού και τους ανθρώπους...)
σα γυρίσω θα μαγειρέψω για τα παιδιά.

στις 7 ανυπομονώ να πάμε στην Ιόνιο για τον Ευγένιο Βούλγαρη

- τι κρίμα, που δεν πρόλαβα να κάμω τις παρουσιάσεις βιβλίων που ήθελα...
και πόσα άλλα πράματα δεν πρόλαβα... τι κρίμα, στ' αλήθεια...
είναι σα να κόπηκε ξαφνικά ένα κομμάτι της ψυχικής, της πνευματικής μα και της βιολογικής μου ζωής.

τέλος.
στις 9 σπίτι μου.

όλ' αυτά, συν Θεώ...
.
.
.
.
.
.