εδώ που είμαι, θ' αρχίσω σε λίγο να εξοικειώνομαι με μουσικούς όρους.
.
"είσαι στακάτο" μου είπαν απόψε.
"δεν είσαι diminuendo"
και ψάχνω το καϋμένο, στην wikipedia να βρω τι πάει να πει στακάτο...
καλό είναι τώρα αυτό;
.

ξάστερος είν' απόψε ο ουρανός. χωρίς σύννεφο κανένα. γυρίζοντας σπίτι είδα την Κασσιώπη. είδα την μικρή άρκτο και τ' αστέρι του βοριά.
φυσάει όμως αέρας μανιασμένος. τρίζουν τα παράθυρα, τρίζουν οι πόρτες, βογγάει η θάλασσα.
δύσκολο κι αυτό το βράδυ.
.
.
.
.
.
4 σχόλια:
Αυτά τα ανεμο-θαλασσοδαρμένα βράδια με τους ήχους τους, γιατί τα βρίσκω τόσο γοητευτικά;;
Άλλα γεννούν τους δικούς μου φόβους..
Όχι μόνον στακάτο αλλά και...κρεσέντο!!!
Μ αρέσει!!!
@
μη φοβού ! (έλεγε ο πατέρας μου)
όλα καλά.
κι όταν δεν είναι καλά, αντιμετωπίζονται...
κι εδώ είμαστε όλοι.
@
εκδηλώθηκα κι εγώ, το ατρόμητο στρατιωτάκι, που ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΕΚΡΥΒΑ ότι :
φοβάμαι το σκοτάδι
και
την απόλυτη σιωπή...
:)
Δημοσίευση σχολίου