Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

.
εδώ που είμαι, θ' αρχίσω σε λίγο να εξοικειώνομαι με μουσικούς όρους.
.
"είσαι στακάτο" μου είπαν απόψε.
"δεν είσαι diminuendo"
και ψάχνω το καϋμένο, στην wikipedia να βρω τι πάει να πει στακάτο...
καλό είναι τώρα αυτό;
.




ξάστερος είν' απόψε ο ουρανός. χωρίς σύννεφο κανένα. γυρίζοντας σπίτι είδα την Κασσιώπη. είδα την μικρή άρκτο και τ' αστέρι του βοριά.
φυσάει όμως αέρας μανιασμένος. τρίζουν τα παράθυρα, τρίζουν οι πόρτες, βογγάει η θάλασσα.
δύσκολο κι αυτό το βράδυ.
.
.
.
.
.

4 σχόλια:

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Αυτά τα ανεμο-θαλασσοδαρμένα βράδια με τους ήχους τους, γιατί τα βρίσκω τόσο γοητευτικά;;

Άλλα γεννούν τους δικούς μου φόβους..

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Όχι μόνον στακάτο αλλά και...κρεσέντο!!!

Μ αρέσει!!!

foteini είπε...

@
μη φοβού ! (έλεγε ο πατέρας μου)

όλα καλά.

κι όταν δεν είναι καλά, αντιμετωπίζονται...

κι εδώ είμαστε όλοι.

foteini είπε...

@
εκδηλώθηκα κι εγώ, το ατρόμητο στρατιωτάκι, που ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΕΚΡΥΒΑ ότι :
φοβάμαι το σκοτάδι
και
την απόλυτη σιωπή...

:)