.
πόση ακόμα παράταση γιά χάζεμα μπορώ να δώσω στον εαυτό μου ;
πόση μπορώ ;
και πόσο επιτρέπεται ;
εξαντλείται θαρρώ ο χρόνος μου...
έναν ολόκληρο σχεδόν μήνα κάθομαι ! πρωτοφανές γιά τη ζωή μου. εντάξει, δεν κάθομαι ακριβώς, μα δεν είμαι προσανατολισμένη και σε καμιά δουλειά...
.
η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πιά, αν θέλω να ξαναβγώ στο δρόμο... δεν είμαι πολύ σίγουρη...
λέω, μόνο αν ήταν να φτιάξω μιά δουλειά δική μου. όπως εγώ τη θέλω... εκείνη που σκέφτομαι... μα το βλέπω κι αυτό δύσκολο γιά το παρόν.
αλλιώς, μου φαίνεται ότι η ψυχή μου γουστάρει καλύτερα όπου μπορώ την έρευνα, και ό, τι έχει να κάνει με διαβάσματα και ίσως λίγα γραπτά...
γενικώς έχω χάσει στη δουλειά τον μπούσουλά μου.
"δουλειά είναι και το διάβασμα" λέω μέσα μου... μα μάλλον το λέω για να καθησυχάζω τον εαυτό μου.
.
φυσικά προς τα μέσα στρέφομαι ! πού αλλού ;! δεν υπάρχει έξω !
αυτό έχω μάθει να κάνω από πολύ μικρό παιδί. εκπαίδευση " προς τα μέσα "... από τότε που λέγαμε "χελιδόνια, πετάτε ψηλά !". από τότε. τα χελιδόνια πετούσανε ψηλά προς τα μέσα ! σε εσωτερική διεργασία ! κι έτσι τόφερε η ζωή, αυτό που με ενδιαφέρει να συνεχιστεί μέχρι σήμερα, σ' αυτά τα τελευταία πολλά χρόνια... χωρίς φυσικά να γνωρίζει κανείς, μήτε να φαντάζεται κανείς, σ' αυτήν τη διαδικασία πόσο γόνιμο και πρόσφορο έδαφος έτυχε να είμαι... ίσως χωρίς να έχει κανείς και πλήρη συναίσθηση της δύναμης της διαδραστικότητας, της παιδευτικής δουλειάς που έκανε και του σπόρου που φύτευε...
.
και τώρα ; τίποτα τώρα.
τώρα, ζωή ασάλευτη.
με υπερηφάνεια όπως πάντα, ώστε να μην προσθέτεις σε κανέναν το παραμικρό βάρος.
με ανθρώπινη ταπεινότητα όπως πάντα.
καιρό παλεύω να κρατήσω χαρακτήρα... άλλοτε φυσικά μπορώ κι άλλοτε όχι. τι να γίνει ; άνθρωποι είμαστε, όχι σίδερα...
.
.
πολύ κρύο κι απόψε.
έξω δε βρέχει πιά, όμως ο ουρανός έχει σύννεφα.
ο Πέπε κοιμάται στα πόδια μου.
χάζεψα όλη μέρα χαλαρά, μαγείρεψα, ήρθαν οι δίδυμοι να παίξουν με το σκυλί.
σηκώθηκα τώρα κι έκαμα ένα καυτό τσάϊ.
όλη μέρα, δεν είχα κέφι γιά κανένα διάβασμα. κι αύριο μέρα είναι.
κοντεύει μία.
.
.
.
.
.