.'

Τα μελιτζανιά

να μην τα βάνεις πιά

.

.

Στο κελί.

Ένα ανεπαίσθητο, θαλασσινό βοριαδάκι, ίσα που κινεί τα πυκνά κλαδιά της ελιάς, πίσω απ’ το κεφάλι μου.
Μπροστά, βλέπω απ’ το τζάμι γυμνή τη μουριά, να σηκώνεται στον ουρανό με τα σύννεφα.
Απόγεμα, Μάρτης μήνας. Κόπασε το σκληρό κρύο. Πιάνει άνοιξη.
Κλείνω τα μάτια.
Όταν ξυπνάω, βλέπω να με κοιτάζει ένα κεφαλάκι μωρού παιδιού, ολόγιομο φεγγάρι από ψηλά.
Απόψε η πανσέληνος δεν είναι τόοσο μακριά από τη γη.
Απόψε η πανσέληνος πλησίασε τη γη κατά τριάντα χιλιάδες χιλιόμετρα !
Απόψε η απόστασή μας απ' το χάρτινο, το μεταξένιο και το μπριγιάντινο είναι μονάχα τριακόσιες πενήντα έξι χιλιάδες, πεντακόσια εβδομήντα οκτώ χιλιόμετρα.
Απόψε η στάθμης της παλίρροιας ανέβηκε ως ετούτο δω το περβόλι με τα λιόδεντρα και τις αμυγδαλιές.