.

photos
foteini

.
Στο κελί.

Ο θαλασσινός βοριάς κινεί τα πυκνά κλαδιά της ελιάς, πίσω απ’ το κεφάλι μου.
Μπροστά, βλέπω απ’ το τζάμι τη μουριά. Τα κλαδιά της δεν είναι πιά γυμνά, μόνο πρασίνισαν λίγο και υψώνονται σ’ έναν ουρανό ανέφελο. Αυτός ο ουρανός έχει το χρώμα της θάλασσας !


.

Μεσημέρι, μήνας Απρίλης. Ο καιρός ζέστανε αρκετά. Sérénité.
Κλείνω τα μάτια.

Όταν ξυπνάω, μεσουρανεί ακόμα ο ήλιος. Κοντά του, ένα λιγνό, χλωμό φεγγάρι. Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να είναι κοντά και τα δυό τους, είναι πάντως κοντά. Νωρίς τ’ Απριλιάτικο απόγευμα με ήλιο και φεγγάρι μαζί !

.

Φυσάει. Σε τούτον δω τον τόπο, είναι εξαίρεση ο αέρας να μη φυσάει. Άλλοτε λίγο, άλλοτε πολύ, είναι φορές ακόμα και τα καλοκαίρια, που η γη εδώ γίνεται ανεμοδαρμένη.

Παρατηρώ απ’ το πρωί τον άνεμο.

Σκέφτομαι πως μόνο ο βοριάς έχει τη δύναμη να αναδείξει

με τρόπο τόσο απόλυτο τα χρώματα στο φύλλωμα της ελιάς,

μόνο ο βοριάς που φυσάει έχει τη δύναμη να αναδείξει

τη μεταμόρφωση του σύννεφου,

.

την αεροδυναμική του φτερουγίσματος των χελιδονιών, των σπουργιτιών, της καρακάξας και του γλάρου,

μονάχα ο βοριάς που φυσάει έχει τη δύναμη να αναδείξει

το βαθύ ρίζιασμα των καλαμιών,

την αντοχή των λουλουδιών της βερυκκοκιάς

και το τρελό πετάρισμα μιάς πεταλούδας, που θα οδηγήσει ίσως σε χάος την άλλη πλευρά της γης...

Ένας σπούργιτας με πλησίασε το πρωί και τσιμπολόγησε σπόρια.

.
(πατείστε πάνω σ' αυτήν την τελευταία εικόνα...)

.
.
.
.
.
.