.
δεν έχει ύπνο απόψε ...
.
.

.
το πρωί ο Πέπε έφερε μιά συντροφιά,
κομψή, ντελικάτη σκυλίτσα.
.

.
τριγυρίσανε στο χωράφι
.


.
μετά, she πήγε και του πήρε το φαγητό απ' το πιάτο του.
.


.
της το παρεχώρησε ευγενικά. απλώς την κοιτάζει που του τρώει το κόκκαλο...
.


.
κοιτάζει κι εμένα, σα να ρωτάει "καλώς την άφησα ;"
"καλώς !"



.
αναγνωριστικό παιχνίδι
.









.
το ένστικτο λέει να ψάχνεις γιά φωλιά
.

.
της έφτιαξε φωλίτσα
.

.
αυτά συνέβησαν το πρωί.
.
απόψε το βράδυ κατά τις 12 άκουσα να χτυπάει η πόρτα μου.
"μπα, λέω, λάθος θα άκουσα !"
.
σε λίγο ξανά η πόρτα ...
"θόρυβο απ' το δρόμο θα ακούω, και νομίζω πως είναι η πόρτα μου..."
καλού κακού, διπλομανταλώθηκα όμως...
.
σε λίγο, ξαναχτυπάει καθαρά η πόρτα.
"ποιός είναι;" φωνάζω, καμιά απάντηση.
ΤΆΠΑΙΞΑ ! ΤΆΠΑΙΞΑ, λέμε...
.
πρέπει όμως να ξέρω, τι γίνεται έξω απ' την πόρτα μου...
περιμένω λίγα λεπτά τρομοκρατημένη, μαζεύω τη δύναμή μου κι έπειτα ανοίγω.
She είναι απ' έξω, μου σπρώχνει την πόρτα και προσπαθεί να μπει μέσα.
αυτός αναστατώνεται εντελώς και προσπαθεί να βγει έξω...
.
με τα πολλά, την βγάζω έξω απ' την πολυκατοικία
ΚΑΙ
επί μία ώρα τώρα και είκοσι λεπτά στέκεται έξω απ' το σπίτι και σκούζει με όλη της τη δύναμη.
she έχει τρελάνει τη γειτονιά, αυτός από μέσα αναστενάζει διαρκώς
και γενικά δεν νομίζω ότι απόψε θα μπορέσουμε να κλείσουμε μάτι...
.
.
.
.
.
.