Σάββατο 30 Απριλίου 2011

.
δεν ξέρω γιατί μ' αρέσει ο μικρόκοσμος...
οι σαύρες στα δέντρα, τα έντομα, κάτι μικρές ζωές που δεν φαίνονται με πρώτη ματιά - αν δεν σταθείς εκεί να τις προσέξεις...
.
σήμερα άνοιξα τηλεόραση, μετά από χρόονια, και τι έκανα όλο το πρωί; έβλεπα το γάμο !
απίστευτο ;
ε, κι όμως το έκανα, και μη θυμώνεις Road :)
κοιμήθηκα και αρκετές ώρες...
δεν έχω κέφι σήμερα γιά δουλειά, μήτε γιά διάβασμα.
.
και συνεχίζω, αξιότιμε Πρίγκηπα, τι φιλί ήταν αυτό, που έδωσες στην καλή σου ;
τι ξώφαλτσο, πεταχτό φιλάκι...
εντάξει, είπαμε σεμνά, μη δώσεις και γαλλικό φιλί, αλλά και τόσο άνοστο πιά...
.
μου λείπει η θάλασσα, οι καφέδες on liste, τα όμορφα καντούνια, οι περίφημες συζητήσεις των φίλων...
.
δεν καταλαβαίνω γιατί είναι ανέφικτο το Παρίσι...
εφικτό είναι. κι είμαι εδώ, αληθινή, χωμάτινη, οστά και σάρκα.
που πιό χωμάτινη και πιό αληθινή δεν γίνεται...
.
.
.
.
.
.
.

4 σχόλια:

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

||..δεν καταλαβαίνω γιατί είναι ανέφικτο το Παρίσι...
εφικτό είναι. κι είμαι εδώ, αληθινή, χωμάτινη, οστά και σάρκα.
που πιό χωμάτινη και πιό αληθινή δεν γίνεται.....|||

και το νερό; που είναι το νερό;
αααα! θα σε μαλώσω.
αυτός ο γάμος ο πριγκιπικός από νερένια σ΄ έκανε χωμάτινη.
παρίσι γρήγορα έστω και για λόγους ... ενυδατικής κούρας της ποιητικής διάθεσης...

και ο μικρόκοσμός σου είναι υπέροχος...
και κατά πολύ υγιέστερος του γυάλινου κόσμου...
(σόρυ τένεσι...)

foteini είπε...

@
είδες, γιατρέ, το σημερινό
baby - σαυρούλα ;!
δεν είναι μολυντήρι, μα κανονική σαύρα !


όταν ποτίζεις τριανταφυλλιές, χρυσάνθεμα, πορτοκαλιές κ.τ.λ.,
βλέπεις πως το νερό
δεν είναι μακριά απ' το χώμα...


κι ο γυάλινος κόσμος (τένεσι)
ζωάκια ήταν...


καλή ξεκούραση Σαββατοκύριακου
εύχομαι :)

Roadartist είπε...

Αν ήταν να "θυμώσω" επειδή κάποιος είδε στην τηλεόραση το γάμο, τότε πίστεψε με δε θα την είχα βγάλει σίγουρα ‘καθαρή’ στην καθημερινότητα μου. :)

Κάτι που σε αφήνει αδιάφορη δε μπορεί να σε θυμώσει. Μάλλον με ξέρεις ελάχιστα. Kαι εγώ το χάζεψα, και ένιωσα απογοήτευση από την ανοησία του πλήθους.

Καταλαβαίνω απόλυτα το παιχνίδι των media και τα πολιτικά παιχνίδια εξουσίας των βασιλικών (όχι μόνο αυτών, χάθηκαν οι ιδεολογίες δεξιοί, αριστεροί είναι ίδιοι όλοι). Σε μια εποχή απίστευτης κρίσης, προκαλούν τέτοιες χλιδές. Μένω σιωπηλή, αλλά το μυαλό καταγράφει. Όσο το χάζεψα, ένιωσα απογοήτευση από την ανοησία του πλήθους.
Η μάζα, το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου εκστασιάζεται σε ότι αστράφτει, καθόλου δεν το νοιάζει αν αυτό το παιδί, που τυχαίνει να είναι και συνομίληκο μου, έχει δουλέψει, έχει αγωνιστεί για κάτι, δεν βρίσκω λόγο να θαυμάσω τόσο κάποιον για τον πλούτο και την αριστοκρατική καταγωγή. Με το καιρό ο καθένας μας αποκτά άλλες αντιλήψεις για τους ανθρώπους, τα "διαφορετικά" εφικτά ή ανέφικτα τους. Είναι ένα στάδιο ζωής που είτε το προσεγγίζεις, είτε όχι. Μάλλον ανάμεσα στα πολλά μειονεκτήματα μου, έχω και το ότι σκέφτομαι διαφορετικά, συγχώρεσε με. Mα όλοι χωματένιοι είμαστε.

foteini είπε...

@
καλό σας μήνα, μικρό φιρίκι !

- το "μικρό φιρίκι" προέκυψε συνειρμικά :)