.
ξημερώνει Κυριακή
.
.
βατράχια.
βατράχια ξελαρυγκιάζονται στην άκρη της θάλασσας, φωνασκούν ξεδιάντροπα και κακαρίζουν σα να χασκογελάνε κορίτσια.
.
τριζόνια.
στους φράχτες με τις περικοκλάδες ένα συνεχές, αδιάκοπο τρι, τρι, τρι. το καλοκαίρι δεν έχει έρθει ακόμα.

ο γκιώνης.
σταθερός σύντροφος ερημίας, σταθερά γκιωνγκιωνίζει, πετάει χαμηλά στα κλαδιά, φτερουγίζει και φεύγει.
.
μισόγιομο φεγγάρι.
υγρασία, ψύχρα.
χώθηκα μέσα, ο Πέπε μαζί μου, άρρωστος και αρκετά άκεφος, ακούω την αγαπημένη μου Μαρία να μεταδίδει τα νέα από το Dusseldorf.
ψηφίζω πρώτη τη Δανία (γνωρίζοντας φυσικά πως δεν θα έχει καμμία τύχη...), μου άρεσαν και η Εσθονία, η Μολδαβία, η Βοσνία κι η Ιρλανδία.

'εφερα μαζί μου τον Κλωντέλ και τον "κλήρο του μεσημεριού". το παιδεύω κανα μήνα... διαβάζω σταθερά μία με δύο σελίδες την ημέρα ! έχω σπάσει ρεκόρ ! τόσο όμως μπορώ.

.
.

απ' το κελί,
μικρέμουΜότσαρτ, καληνύχτα
.
.
.
.
Κυριακή πρωί
όρθρος στα περβόλια, η ώρα εφτάμιση, ο ήλιος ψηλά !
θα κλέψω τα τριαντάφυλλα, απ' την τριανταφυλλιά σου...
γιά να πω την αλήθεια, έκοψα πρωινιάτικα απ' το διπλανό χτήμα όλα τα μαγιάτικα εκατόφυλλα, ροζ βαθύ !
τι θα τα κάνουμε τώρα;
χμμ... θα δούμε... :)