.
με περιμένει η Κατερίνα μου σήμερα.
"έλα, έστω και γιά δυό μέρες, θα ευχαριστηθείς, στο χωριό είναι υπέροχα, ο κήπος υπέροχος, θα πάμε στη θάλασσα, έλα... πάρε τον προαστειακό και θάρθω εγώ στο Κιάτο να σε μαζέψω..."

.
ο Στέλιος κι η Κατερίνα μου, αγαπάν τα βουνά. περπατάν τα βουνά. τα δρασκελίζουν ! μαζί διασχίσαμε το φαράγγι του Βίκου και την πανέμορφη Οίτη.
ο πατέρας της δεινός ορειβάτης και σόϊ πάει το βασίλειο...
μερακλήδες των βουνών !
.
όταν ο Σ. κι η Κ. βρέθηκαν ξένοι σ' αυτό το ορεινό χωριό, τους άρεσε η αγριάδα του κι ερωτεύτηκαν τον τόπο.
έτσι, έστησαν και την καλύβα στο βουνό.
.
κι αυτή περιμένει σήμερα να πάω στην καλύβα στο βουνό.
να μου δείξει τα δέντρα της, να δω τις λεβάντες, τις αμπαρόριζες και τους δυόσμους της.
να κάτσουμε το βράδυ στα σκοτάδια, να βλέπουμε κάτω τα φωτάκια στον Κορινθιακό και να κουβεντιάζουμε.
μα δεν θα πάω... δεν μπορώ τίποτα και κανέναν.
.
ας είναι, θάρθουν κάποτε καλύτερες μέρες...
.
.
.
.
.
.
.
.