.
μου άρεσε η ΠΡΩΤΗ ΛΕΞΗ του Αλεξάκη.
μου άρεσε γιατί ασχολείται βασανιστικά - μα με τρόπο ανάλαφρο με το θέμα της γλώσσας / των γλωσσών...
οι αλληλεπιροές και αλληλεπιδράσεις των γλωσσών...
ασχολήθηκα με τις γλώσσες πολλά χρόνια απ' τη ζωή μου.
και με θυμώνει, με διαολίζει αφάνταστα και με απελπίζει το κακό που γίνεται στη γλώσσα μας - μέσω της Α παιδείας (άλφα στερητικόν) και
λόγω Α παιδείας των εκάστοτε ιθυνόντων (τραγικό) αλλά ακόμα χειρότερο λόγω μιάς μόνιμης (?) ίσως σκοπιμότητας...
δε θα βρεθεί ποτέ ένας άνθρωπος να "τρέξει" την παιδεία και τη γλώσσα ;
κανείς, ρε γμτ ?
.
.
.
.
διαβάζω ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΒΟΣΠΟΡΟ του Zulfu Livaneli.
οτιδήποτε, το πιό ασήμαντο πράγμα, που όμως έχει να κάνει με την Κωνσταντινούπολη, γιά μένα είναι ερωτεύσιμο !
στα όνειρά μου η Κωνσταντινούπολη !
πρώτα η Ελλάδα στα όνειρά μου κι έπειτα η Γαλλία, η Αραβία, η Κωνσταντινούπολη και η Ιταλία, με ανακατεμένη σειρά...
.
.
.
ώρα που βγαίνουν τα φαντάσματα
κι ώρα να βγάλω εγώ το σκύλο.
.
.
.
.
.
.
8 σχόλια:
Καλησπέρα, θα ήθελα πολύ να τα διαβάσω και τα δυο. Πρέπει να είναι ενδιαφέροντα. Ένα από τα βιβλία που δανείστηκα, είναι σχετικό με την Κωνσταντινούπολη, "Το τέλος της Πόλης", του Μουρατχάν Μουνγκάν.
Καλό μεσημέρι.
http://www.kastaniotis.com/book/960-03-2976-1
Προς το παρόν ταξιδεύω στην Αμερική μέσω του Κέρουακ :) (χτες μέχρι τη 1 τα μεσάνυχτα δεν το άφησα από τα χέρια μου.. και σήμερα έτσι ξεκίνησε η μέρα.. )
Φιλάκια.
@
μμμ...
καλή η φωτό με τους δρόμους ποτάμια και τον / την ρεπόρτερ !
πότε πρέπει να το γυρίσεις πισω
"το τέλος της Πόλης" ;
η Αμερική , ε ;
καλάαα...
αγκαλιά :)
Ταξιδεύω νοερώς, γιατί διαφορετικά δεν πρόκειται να την επισκεφτώ ποτέ των ποτών. Εδώ σε λίγο δε θα μπορούμε γενικότερα.. να ταξιδέψουμε πουθενά. Ο Κέρουακ περιγράφει καταπληκτικά, νιώθεις σαν να είσαι στο αυτοκίνητο, να διασχίζεις το Μεξικό, να μπαίνεις στα τρένα, να βλέπεις τα μπαράκια. Σε μια εποχή παρακμής, αλλά με μια γοητεία.
Έχω ημερομηνία επιστροφής 26/9, αλλά μπορώ εύκολα με ένα τηλέφωνο να πάρω παράταση. Έχω δανειστεί 4. Αν θες στο δανείζω.
ΥΓ ως avatar είχα την ίδια φωτογραφία από τη πρώτη μέρα που άνοιξα το blog. Ένιωσα ..πως είναι καιρός για μια αλλαγή, και έβαλα την φωτο που έχω και στο twitter.
Σε ευχαριστώ. Φιλάκια καληνύχτας.
http://www.facebook.com/pages/%CE%A3%CE%95%CE%9B%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%94%CE%95%CE%99%CE%9A%CE%A4%CE%95%CE%A3/147019408708279
Η σελίδα μου για το βιβλίο στο Facebook. Αν θέλεις κάνε λάικ..:)
@
ο.κ. road,
το Μεξικό, η Κούβα, ο Καναδάς, ο Βερίγγειος πορθμός, ο Τροπικός του καρκίνου, ο Ισημερινός, το Περού, η Χιλή, ο Τροπικός του Αιγόκερω, η Αργεντινή, ο Ειρηνικός, ο Ατλαντικός, τα Αππαλάχεια, τα Rocky mountains, η Καραϊβική θάλασσα, η Sierra Μadre, οι Άνδεις, οι αρχαίοι πολιτισμοί, οι Ινδιάνοι,
και φυσικά η Νέα Υόρκη,
μύριες ιστορίες και γεωγραφίες που δεν γνωρίζουμε,είναι ένας κόσμος ολόκληρος, από μόνος του, αυτό είναι αλήθεια ...
πολλές ιστορήσεις - βιβλία
ή ταινίες
μας βοηθάν να το προσεγγίσουμε κάπως όλο αυτό... είναι ένας ολόκληρος κόσμος...
πολύ συχνά γοητευτικός !
καληνυχτούλα :)
@
αν μπορείς να το καθυστερήσεις,
όταν τελειώσεις θα ήθελα
"το τέλος της Πόλης"
αν δεν μπορείς, δεν πειράζει,
παιδούδα :)
@
Ροζ Πάνθηρα,
με τιμάτε με το κάλεσμα
και
αληθινά μου αρέσει :)
είναι -ως τώρα- η θέλησή μου
να μην συμμετέχω στο f.b.
παρόλο που οι φίλοι
κι οι αγαπημένοι μου
είναι μέσα :)
ευχαριστώ ξανά γιά την πρόσκληση !
θα ήθελα (παρακαλώ)
να με καλείτε
σε ό, τι φτιάχνετε :)
Άλεξ.
Δημοσίευση σχολίου