.
στο video αυτό γιά την ΠΑΙΔΕΙΑ
με παρέπεμψε η
.
σαυρούλα των τεχνών

.
.

.
.
.
"ακόμα και οι τοίχοι της πόλης εκπαιδεύουν τους ανθρώπους" έλεγε ο Πλάτων
.
ακούω τον αγαπημένο μου Κ. Κ. να το λέει και προσπαθώ να θυμηθώ
τι γνωρίζω εγώ ΓΙΑ ΤΟΙΧΟΥΣ...
.
.


- έτσι, θυμήθηκα κάτι τις,
που έγραψε κάποιος, κι εγώ το διάβασα στο ιστολόγιό του, πάνε μερικά χρόνια τώρα :

"Κατόπιν,την παίδεψε πολύ η Ακρόπολη.

Την Ακρόπολη, την έβλεπε πλάϊ της τους χειμώνες, μες στο παράθυρό της!

Ούτε φαντάζεται κανείς, πόσο μπορεί να ξεσηκώσει ένα ήσυχο παιδί η Ακρόπολη!

Η ελληνική, λιτή γραμμή. Η λευκή.

Φουρτούνα μπορεί να κάνει την ψυχή του..."
.
.
.
- ύστερα θυμάμαι
ένα τεράστιο, μακρύ τείχος...
ήμουν μικρό κορίτσι. στεκόμουν εκεί κοντά κι έβλεπα με απορία τους ανθρώπους, μαυροντυμένους, που άγγιζαν το τείχος, χτύπαγαν πάνω ελαφρά το κεφάλι τους και έκλαιγαν.
πλησίασα κι εγώ. ακούμπισα το μέτωπό μου στις ζεστές πέτρες και προσευχήθηκα να χει ο κόσμος ελευθερία και ειρήνη.
.
.
.
- έπειτα αναρωτιέμαι
πώς να εκπαίδευσε άραγε τους ανθρώπους το τείχος του Βερολίνου ;
δεν πρόλαβα να δω το τείχος στο Βερολίνο, μα η Άννα κι η Ματίλντα , μου πήραν και μου έφεραν ένα κομματάκι πέτρα, "να, πάρε ! είναι μιά σταλιά απ' το τείχος του Βερολίνου!"
το κρατάω σα φυλαχτό...
πώς άραγε, και πόσες γενιές να εκπαίδευσε αυτό το τείχος; ...
.
.
.
τι άλλο ξέρω γιά τοίχους ;
- μουτζουρωμένους και κακοποιημένους - άθλιους τους τοίχους σε πολλές σχολές στα Ελληνικά μας Πανεπιστήμια...
πώς αλήθεια, εκπαιδεύουν αυτοί οι τοίχοι τα Ελληνόπουλα ;...
κάποτε, στη διάρκεια ενός εργασιακού ταξιδιού που έκανα με τη φίλη μου τη ζωγράφο, με πήγε στη Σορβόννη, να μου δείξει τη σχολή που σπούδασε...
μπήκαμε σε μιάν αίθουσα γεμάτη φοιτητές εν ώρα μαθήματος - αίθουσα σα ναό της τέχνης!
οι τοίχοι ως τη μέση ντυμένοι με σκούρο ξύλο και μπρούτζο που άστραφτε, κι απ' τη μέση κι απάνω "φρέσκα" ! τοίχοι ζωγραφιστοί, που εκπαιδεύουν τους φοιτητές να προστατεύουν την ομορφιά και την καθαριότητα και την κρατική περιουσία... ποιός ν'αγγίξει τέτοιες παραστάσεις ;!
οι τοίχοι που εκπαιδεύουν !
.
.
.
το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι από τοίχους,
είναι οι τοίχοι του σπιτιού μας όταν γκρεμίζονταν...
παρούσα δεν ήμουνα, μα όσοι παρόντες, λεν ότι οι τοίχοι του σπιτιού δεν έπεφταν. την άκουσα πολλές φορές αυτήν την ιστορία...
ξανά και ξανά ο γερανός με την μπάλα στην άκρια, ξανά και ξανά, μα οι τοίχοι δεν ήθελαν να πέσουν και δεν έπεφταν...
"το σπίτι που πόνεσε"...
τέτοιος τοίχος να είσαι γιά τους άλλους. γερός. άφοβα ν' ακουμπάνε οι άνθρωποι απάνω σου. να τους τυλίγεις με προσοχή, με στοργή, με άπλα, με αέρα, να τους προστατεύεις και να τους αφίνεις να αναπτύσσονται.
.
αυτά τα λίγα, είναι όλα όσα εγώ γνωρίζω γιά τοίχους...
.
.
.
είπε κι άλλα όμως σ' αυτή του την ομιλία γιά την εκπαίδευση ο Κ.Κ.
αύριο πάλι, μικρέμουΜότσαρτ.
.
.
.
.
.
.
.
.