.
άρχισε σήμερα το μάθημα Παγκόσμιας Ιστορίας.
σχεδίαζα από καιρό να πάω, όμως σήμερα το απογευματάκι εγώ νύσταζα... grand problème !
έπρεπε να μην κοιμηθώ, να σηκωθώ να πλυθώ, να ντυθώ, να στολιστώ και να κατέβω απ' τις πεντέμιση στην Αθήνα.
δεν ήθελα να πάω ... νύσταζα πολύ λέμε ...
άρχισα τότε να σκέφτομαι διάφορες δικαιολογίες "γιατί να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου ; αφού χρειάζεσαι ύπνο, κοιμήσου !"
ή "τά χεις ακούσει αυτά ! τα ξέρεις ! τι πας να τα ξανακούσεις ;"
ή "του χρόνου έχουμε συμφωνήσει νά ρθει η καθηγήτρια να διδάξει στη γειτονιά μας. θα τα βαρεθείς τρία χρόνια συνέχεια..." και τέτοια διάφορα... αμφιταλαντεύτηκα ως την τελευταία στιγμή...
μετά σηκώθηκα με το ζόρι, ντύθηκα και κατέβηκα στην Αθήνα.
.
συνάντησα στο μάθημα φίλους μου, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, τους φίλους τους βλέπω κι άλλοτε...
το θέμα είναι, ότι ΜΑΓΕΥΤΗΚΑ πάλι τόσο πολύ απ' το μάθημα, που αναρωτιέμαι πώς μου ήρθε προς στιγμήν να μην πάω !
δεν χορταίνω ν' ακούω την περιπέτεια της γης, από τότε που υπήρξε το ανθρώπινο είδος ως σήμερα...
δεν υπάρχει καλύτερο ιστόρημα απ' αυτό !
τα θυμόμουνα, πριν μιλήσει η δασκάλα ήξερα τι θα πει, ακόμα και το πώς θα το πει... τάλεγα πρώτα από μέσα μου...
σα να βλέπεις λατρεμένη ταινία, που ξέρεις το παρακάτω, αλλά λαχταράς να το δεις !.
.
.
.
.
.
.
ξαναδιαβάζω την προηγούμενή μου ανάρτηση. τη χτεσινή. αυτήν με τις βλαστήμιες ...
ωφφουουου !
ΑΝ, ΑΝ λέμε, μπει κανας άνθρωπος σ' αυτό το σημειωματάριον του μικρούμοτσαρτ και της ξυπολισιάς, θα φύγει τρέχοντας...
πάνω σε τι φρικιό, Χριστέ μου έπεσα ! θα αναρωτιέται...
.
τες πα...
.
.
.
.
.