.
ένας απρόσμενος θάνατος...
.
χάθηκε ξαφνικά ένας σύντροφος πολλών χρόνων.
μετράω σήμερα ημέρα τέταρτη, που η ζωή έχει αλλάξει.

χάθηκε από τούτα τα μέρη της γης, ένας άξιος άνθρωπος, φτιαγμένος από την ξεχασμένη σήμερα στόφα του άρχοντα.
όχι λεφτά, μα τα ευγενικά αισθήματα ενός άρχοντα.
ο τεχνοκράτης με την αληθινή παιδεία, που ήξερε να δίνει απλόχερα κι απ' την καρδιά του, ό, τι είχε. γενναιόδωρα.
σε όλους.
τα αδέσποτα σκυλιά, αυτός κατέβαινε πρωί πρωί και τα τάϊζε. γέμιζε τον τόπο γύρω μας κεσεδάκια με νερό, να μη διψάν τ' αδέσποτα.
κι οι άνθρωποι σέβονταν το λόγο του, γιατί τους εκτιμούσε πρώτος αυτός.
ένας άνθρωπος δυνατό θηρίο, που δούλευε πολύ σκληρά. ζούσε γερά. με την ψυχή του. και με το σώμα του.
περηφάνεια είχε κι αξιοπρέπεια.
.
κορίτσι ήμουνα σαν γνωριστήκαμε και ζήσαμε κοντά, στη διπλανή πόρτα, όλα τα μετά χρόνια.
βίοι παράλληλοι. φιλία.
πριν αρκετά χρόνια, όταν βρέθηκα σε ανάγκη ζωής και θανάτου, ήρθε ένα απόγευμα απάνω με τη γυναίκα του, και μου είπε "αν χρειαστεί να πας στο εξωτερικό, αν χρειαστείς γιατρούς, νοσοκομεία, ό, τι χρειαστείς, θα σου δώσω εγώ ό, τι λεφτά έχω και δεν έχω, να πας"
τελικά, δεν χρειάστηκε τίποτα. μα ο λόγος αυτός είναι απ' τις κουβέντες που σημαδεύουν τη ζωή μας.

θυμάμαι αυτή τη σκηνή, καθισμένοι στις καρέκλες είμασταν, ακουμπούσαμε στο μοναστηριακό τραπέζι κι είπε "αν χρειαστείς εξωτερικό και νοσοκομεία, θα σου δώσω εγώ ό, τι λεφτά έχω και δεν έχω, γιά να πας"

κι εγώ δεν το αντέχω απόψε , ένας άνθρωπος δικός μου, να ξυλιάζει μέσα στο χώμα.
ας ήταν τουλάχιστον καλοκαίρι και ζέστη. νά ήταν το χώμα ζεστό.
μήτε το σκοτάδι αντέχω. σήμερα, έπιασε να σκοτεινιάζει νωρίς.
το καλοκαίρι βραδιάζει πιό αργά. και ξημερώνει το φως πρωί.
κι ούτε μπορώ να εξοικειωθώ με το θάνατο.
"φυσική κατάσταση, λένε, είναι ο θάνατος"
μα δεν είναι φυσική. αφύσικη κατάσταση είναι. και πιό βίαιη από βίαιη.
ο άνθρωπος γεννιέται γιά να ζει με τους άλλους ανθρώπους και τ' άλλα πλάσματα, κι όχι γιά να πεθαίνει μόνος μέσα στα χώματα.
είναι αφύσικο.
δεν το αντέχω.