παιδικό παιχνίδι
από το λαογραφικό μουσείο
στο Ναύπλιο
.
photo
foteini
.
.
.
.
.
.

.signature

foteini

.
Place de la Concorde αναίσχυντη,

αισχρής αισθητικής, αδιάντροπης πρόκλησης ομόνοια.

Πάνω από τα μπορντέλα, στην οδό Αχιλλέως, αιωρούνται παλιά ακροκέραμα, βαθύ κόκκινο.

Οι κουτσουπιές άνθισαν, μα η βιομηχανική λεωφόρος Αθηνών, είναι χωρίς βιομηχανία πιά.

Γύρω σηκώνονται οι λόφοι του λεκανοπέδιου και τα αγαπημένα βουνά. Έχουνε δει πολλά στα μάτια τους. Από καταβολής.

Η μονή με τον αυστηρό, Βυζαντινό Κύριο του Δαφνίου.

Πριν πιάσουμε την παραλία του Ασπρόπυργου και πριν την λίμνη Κουμουνδούρου, όπου άλλοτε μονάχα οι ιερείς αλίευαν εδώ, υπάρχουν τώρα ακόμα ίχνη ναού της Αφροδίτης και πλάκες απ' το λιθόστρωτο της Ιεράς Οδού.

Η Σαλαμίνα. Το Μεγάλο Πεύκο. Άγρια σέλινα.

Σου ’φερα νερό στις χούφτες.

Τα Μέγαρα, η οροσειρά των Γερανείων ορέων.

Η κόρη του Ασωπού ποταμού, ονομαζόταν Νεμέα.

Τα Ολύμπια, τα Νέμεα, τα Ίσθμια, τα Πύθια είχαν ως έπαθλο το άγριο σέλινο.

Προς Κόρινθο.

Προς τους Κορινθίους.

Ολογύρω ελιές, εσπεριδοειδή και βρούβες.

Χωράφια ατέλειωτα βρούβες και κλήματα.

Δεν έγινα εγώ χαλκός να ηχεί, μήτε κύμβαλο να αλαλάζει.

Κλήματα σε στοιχημένες βραγιές.

Αφίνουμε πίσω τον δρόμο των Ατρειδών, που οδηγεί στις Μυκήνες. Να, η αρχαία Νεμέα.

Σπόνδυλος πάνω στον σπόνδυλο.

Χαρακιά στη χαρακιά.

Δωρική γραμμή στη Δωρική γραμμή.

Γκορτσές, κουτσουπιές, μπροστά ο Αργολικός κάμπος.

Για να πιείς να ξεδιψάσεις.

Μελίσσια κι άγριες αγκινάρες στις άκριες των χωραφιών.

Ο δρόμος διασχίζει τον κάμπο με τα ξυνά.

Βλασταίνουν νεαρές βερικοκιές και τσουπωτά λάχανα στα περβόλια .

Η θάλασσα άλλοτε έφτανε στο προπύργιο των Μυκηνών, την αρχαία Τίρυνθα.

.

Στον εγκαταλειμμένο σταθμό του τρένου, λίγο έξω απ’ το Άργος, υπάρχει μια παμπάλαιη μεταλλική πινακίδα : ΚΟΥΤΣΟΠΟΔΙ.

Μου φέρει στο νου παιχνίδια και κάποιες ακατανόητες ονομασίες των παιδικών μας χρόνων.

.

.

.

.