Σάββατο 14 Απριλίου 2012

.


φόρεσα χοντρές κάλτσες ως το γόνα, μπλούζα μάλλινη, από πάνω μάλλινη ζακέτα, κούμπωσα την καμπαρντίνα κι έβαλα κασκόλ γύρω στο λαιμό.
λέω ή μεγαλώνω, ή κάνει κρύο ή και τα δυό...
περπάτησα ήσυχα στην άκρη της θάλασσας.
ο αέρας ήταν δυνατός, σε σήκωνε. φύλλα έφευγαν απ' τα γύρω, στροβιλίζονταν τρελά πάνω σου, γύρω σου, το κύμα από μέσα έβγαινε έξω, περπάτησα ξανά τον δρόμο με τα φύκια, τέλος έπιασε δυνατή βροχή, κάτι σαν καταιγίδα.

.
.
Αι γενεαί πάσαι ,
Verdi, Albinoni,
Calde Lacrime, Αμλέτος, Suentura και η Marcia Funebre από την Ηρωική του Beethoven.
.
εκκλησιαστικές τετραφωνίες (ίσως με καταγωγή απ' την Κρήτη του 18ου αι.), αυστηρά, παλαιά πρωτόκολλα,
μπροστά ο Σταυρός, με τη σειρά τα εξαπτέρυγα, τα κόρα, οι σκόλες (τεράστια λάβαρα), τα φλάμπουρα (κατάλοιπα βυζαντινών σημαιών), πίσω τα βενετσιάνικα φανάρια.
οι επιτάφιοι, οι άνθρωποι.

.
δεν τα είδα φέτος.
περπάτησα γιά λίγο κοντά στο κύμα που άφριζε.
και στη βροχή.
.
χαλάει ο κόσμος έξω...
.
.
.
.
.

2 σχόλια:

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Αφού ο μύλος εκεί είναι πάντα να παραδέρνει στ ανεμοδαρμένα βότσαλα, κάθε μέρα ανελλιπώς,
έχω μείνει ν αναρωτιέμαι γιατί τούτη την Παρασκευή τη Μεγάλη δεν ανηφόρισες εκεί που είμαστε αι γενεαί πάσαι;

foteini είπε...

@
είδες τι ανάποδη και τι αναποδιασμένη ;...

πήγα ανάποδα...