παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια - είναι κάτι που συμβαίνει όλο και πιό συχνά - καλλιτέχνες του λυρικού θεάτρου, να βγαίνουν και να τραγουδάν όπερα μες στον κόσμο.
καταπληκτικό μου φαίνεται, να κατεβάζεις αυτή τη μουσική στους δρόμους !
άλλοτε αιφνίδιες κι άλλοτε προαναγγελθείσες παραστάσεις, μιά εδώ, μιά εκεί και παρακεί, είναι σπουδαίο να δίνει κανείς τέτοια τροφή, σε κόσμο άμαθο κι ανυποψίαστο...  κι ακόμα, σε κόσμο ανόρεχτο, σκοτισμένο κι από σαράντα μεριές πιεσμένο...
το σπουδαίο είδος, η όπερα, αυτό το ΛΑΪΚΟ ΕΙΔΟΣ θεάτρου και μουσικής, που την πήρε στα χέρια της και την διαχειρίστηκε, επ ' ωφελεία της, η άρχουσα και η αστική τάξη, κύρια στην κεντρική Ευρώπη, κι έτσι  δεν στέργιωσε επαφή με τον πολύ και τον απλό κόσμο...
τι καλά που κάνουν οι καλλιτέχνες και βγαίνουν απ' το προστατευμένο καβούκι τους κι απ' τα καθιερωμένα, και χαρίζουν σε μας, τους απλούς ανθρώπους τέτοιες μικρές, πολύτιμες στιγμές ευδαιμονίας...






και έτερον
πολυαγαπητό είδος :

"μιά που λες πως είσ' απ' τον Περαία,
αλανιάρα,
να ξηγιέσαι μόρτικα κι ωραία.

μιά που λες πως είσ' απ' την Αθήνα,
αλανιάρα,
να ξηγιέσαι μάγκικα και φίνα"