η ώρα κοντεύει τρείς κι έξω έχει 4 βαθμούς θερμοκρασία.

πλάκα έχω... αστειεύομαι με τον εαυτό μου...
έχω πέσει με τα μούτρα να αποδώσω κάτι τις, μα τέτοια που είμαι, δε θα το τελειώσω ούτε του χρόνου...
με το Liddel - Scott και τους Μπαμπινιώτηδες στοίβα, ψάχνω και την παραμικρή έννοια, της παραμικρής λέξης.
έτσι, δεν θα καταλήξουμε μήτε του χρόνου...
δεν πειράζει όμως, δεν με κυνηγάν οι μέρες, το κέφι μου , λέω, κάνω.


ὁ ἦν =  Αριστ. π. ψυχ. 1.1,2, μετά τα Φυσ. 6.4. "το τι ἦν είναι" δηλώνει την ουσιώδη φύση κάποιου πράγματος (τι εστιν είναι, Λατ. quid sit esse), όπου το ἦν φαίνεται ότι σημαίνει εστί.
- αυτό το ψάξιμο γιά το "είναι", μου θυμίζει τον Heidegger και τον φωτισμένο δάσκαλο Σ. Ρ.

με τέτοιες εξηγήσεις και παραπομπές, θα καταλήξουμε (ΑΝ καταλήξουμε, γιατί είναι πολύ πιθανό και να μην καταλήξουμε !) του χρόνου τον αντίχρονο...
μα δεν πειράζει, αφού το κάνω κέφι.


νομίζω έπεισα την Κ. να ξαναρχίσουμε σύντομα το περπάτημα στο βουνό.
θα ιδούμε... 
ας είμαστε πρώτα καλά...