"εμείς, λέει ο συγγραφέας Π. Μάρκαρης,
όσο φεύγαμε απ' τη φτώχεια,  και δεν είμασταν πιά φτωχοί,
νομίζαμε ότι οι αξίες της φτώχειας, μας ήταν άχρηστες
και τις πετάξαμε...

τώρα,
επιστρέφουμε στη φτώχεια
χωρίς αξίες"


το διαβάζω αυτό και σκέφτομαι πώς μπορεί κανείς με δυό μόνο προτάσεις, να πει τέτοια εκπληκτικά πράγματα !


και καλά, πρώτα φταίν τα κεφάλια...
γιά όσα σήμερα όλοι μας περνάμε, φταίν όσοι τους εμπιστευτήκαμε τη μοίρα μας και τον τόπο μας και τη μοίρα των παιδιών μας, και των προηγούμενων, και των επόμενων γενεών τη μοίρα.
φυσικά πρώτα φταίνε οι αρχηγοί και οι κάθε λογιώ κυβερνήτες.

φταίν, γιατί μετά το 1830, από την σύσταση του Ελληνικού κράτους έως σήμερα, δεν κατάφεραν να φτιάξουν ένα αληθινό, ένα αξιόπιστο κράτος, με θεσμούς να λειτουργούν γιά την κοινωνική δικαιοσύνη, γιά την ευημερία, γιά την ειρήνη και την πρόοδο των ανθρώπων.

φυσικά φταίνε πρώτα οι αρχηγοί.
γιατί ήσαν πάντα μες τη διχόνοια, μες τις έριδες, μες τη φιλαυτία και πολλοί απ' αυτούς πάνω απ' όλα έβαζαν το προσωπικό τους συμφέρον κι όχι το καλό γιά την πατρίδα.

φταίν οι αρχηγοί
γιατί ήσαν λίγοι, ήσαν μικροί, δεν είχαν όραμα γιά τον κόσμο, μήτε επαρκείς γνώσεις είχαν, μήτε μυαλό προσανατολισμένο στο καλό, μήτε την ταπεινότητα, τη θέληση, το αίσθημα ευθύνης και την αυταπάρνηση του αρχηγού είχαν, και συχνά, όπως αποδείχτηκε, δεν είχαν μέσα τους ούτε ντροπή...


καλά, πρώτα φταιν τα κεφάλια.
φταίμε και οι απλοί άνθρωποι όμως...
φταίμε κι εμείς.
δεν διστάζω πάντα να το λέω :
δεν γίνεται, γιά τα κακά που περνάει ο τόπος μας, να καταργούμε την προσωπική ευθύνη του κάθε ενός από μας !


φταίμε κι εμείς, γιατί
"όσο φεύγαμε απ' τη φτώχεια,  και δεν είμασταν πιά φτωχοί,
νομίζαμε ότι οι αξίες της φτώχειας, μας ήταν άχρηστες
και τις πετάξαμε...

τώρα,
επιστρέφουμε στη φτώχεια
χωρίς αξίες"