Σάββατο 18, βράδυ αργά.

Νύχτα των μουσείων απόψε. Πήγαν όλοι , ένας εδώ, άλλος εκεί...
Η Ά.πήγε στον Θεοχαράκη.
Ο Σ. πέρασε απ' εδώ νωρίτερα, κι ύστερα με τα παιδιά πήγαν στη Ρωμαϊκή αγορά, ν' ακούσουν τον Σαββόπουλο.
Εκεί θα ήθελα να πάω... Ο αγαπημένος Νιόνιος των παιδικών και νεανικών χρόνων μας. Νεκροζώντανοι στο Κύτταρο - Σκηνές ρόκ...
Τον απολαύσαμε τις προάλλες σε εκείνην την εκ πλη κτι κή εκπομπή, να παρουσιάζει απ' το Ηρώδειο την παράσταση γιά τον Χατζιδάκι. Παράσταση τουλάχιστον ευφυής !



Παρακολουθώ απόψε στην τηλεόραση την  Eurovision.
Η ξαδέρφη μου, η μικρή Κατερίνα, δεν έχει χάσει καμμιά χρονιά τη διοργάνωση. Είναι φανατική. Εγώ όχι...
Μου φαίνεται ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟ - είναι η σωστή λέξη - αυτή η... καλλιτεχνική ομοιομορφία !
Ομοιομορφία στα εφφέ, στο στυλ, στη γλώσσα... Λες κι είναι στρατιωτάκια - ρομπότ, και τραγουδάν σχεδόν όλοι Αγγλικά ! Λες και ο καθένας λαός απ' αυτούς, δεν έχει τη δική του περίφημη κουλτούρα και τα δικά του μουσικά όργανα γιά να αναδείξει και τη δική του γλώσσα γιά να μιλήσει...
Δεν ξέρω γιατί αυτή η ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑ με τρομάζει σαν Χάϊλ, και μου προκαλεί μιάν αντίδραση...

Τέλος, την παρακολούθησα απόψε, θεωρώ ότι 

η Γαλλία είχε μιαν απόψη στο τζαζίστικο τραγούδι της
πρόσεξα στην Ισπανία το Κέλτικο στοιχείο
η BellaRussia έχει νομίζω πιθανότητες
συμπαθής μου φάνηκε η Μάλτα
εντυπωσιακή η ψηλή φωνή τενόρου της Ρουμανίας
θετική μου φάνηκε η Δανία
κλασσική και κουστουμαρισμένη η αγαπημένη Ιταλία
μα, καλύτερη ιδέα από όλες, εφέτος μου φάνηκε η Ελληνική !






Κυριακή 19, πρωϊ νωρίς.

Το βράδυ είχα ενοχλήσεις και ξύπναγα κάθε μιάν ώρα.
Τις προηγούμενες μέρες, από καθαρή ιδιοτροπία μου και παραξενιά μου, έτρωγα μία κρέμα πιάτου όλο το εικοσιτετράωρο, και δεν έπινα ούτε σταγόνα νερό.
Ίσως γι αυτό νιώθω τώρα αδυναμία κι εξάντληση...
Σηκώθηκα στις 6.30 με ελαφρύ πονοκέφαλο κι ενόχληση στη μύτη, τον λαιμό και τα μάτια.
Μόλις συνέλθω, θέλω ν' αρχίσω τις πορείες στο βουνό και γυμναστήριο.