Πήγαμε την Τρίτη στο παιδί.

Τα ιδρύματα είναι ... το αδύνατο σημείο μου, η Αχίλλειος πτέρνα μου…

Τα ιδρύματα είναι κάτι, που δεν το αντέχω.

Γνωρίζω πως δεν πρέπει να το λέω αυτό, πως δεν είναι κοινωνικά δίκαιο, μήτε καν κοινωνικό είναι, όμως κανείς μας δεν είναι τέλειος , κανείς μας δεν είναι οπωσδήποτε δυνατός και σε όλα… Άνθρωποι αδύναμοι είμαστε…

Δεν το θέλω που λιγοψυχώ, ασπρίζω, σφίγγω τα δόντια μου να μην σωριαστώ χάμω, κιτρινίζω.

Όμως, ποιός σκοτίζεται γι αυτά ; ! Φυσικά, σημασία έχει μόνο το παιδί.

Ευχαριστήθηκα που είδα πάνω του μία κάποια βελτίωση.