Βρεθήκαμε με την Δέσποινα . Δεν έκλαψα σα χαζό. 
Πρώτα μου είπε ότι με θυμόταν πάντα ένα γελαστό παιδί και ότι τώρα τα μάτια μου είναι υγρά.
Της είπα ότι έχει δίκιο.
Μετά της είπα ότι δεν ξέρω πώς να μεγαλώσω, δεν είμαι προετοιμασμένη γιά μεγάλωμα, σκέφτομαι πάντα, νιώθω και λειτουργώ σαν παιδί.
Μου είπε ότι έχω δίκιο.
Μιλήσαμε γιά όλα τα χρόνια της ξενιτειάς στην Ουάσινγκτον και γιά όλα τα χρόνια της ξενιτειάς στην Αθήνα...
Μιλήσαμε γιά ό, τι μας διαμόρφωσε και γιά όσους μας διαμόρφωσαν. 
The rain in Spain stays mainly in the plain...
Κουβεντιάσαμε γιά τα αρχαία, τα α λατινικά, την θεολογία, τα μαθηματικά - εκείνη ήταν γερή και στα μαθηματικά, εγώ μόνο στα κλασικά -, μιλήσαμε γιά μουσική, γιά ανθρώπους και γιά πράγματα... αχ, les objets inanimés, πάντα και πάντα...

je m' e. et j' a. m. s.