Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Καθόλου δεν θα με ένοιαζε αν κατοικούσα σε ένα ξύλινο δωμάτιο ή και σε ένα τροχόσπιτο, αρκεί να ήμουνα κοντά στη γη. Στο χώμα, στην ύπαιθρο.
Δεν ξέρω γιατί με επηρεάζουν τόσο τα δέντρα, τα χώματα, τα φυτά, τα νερά...
Κάθισα στη σκιά κάτω απ' τις ελιές, κοίταζα τα καλάμια απέναντι, γλυκομιλούσα στη χελώνα μου, με την ακολουθία Φιμπονάτσι στη ράχη...




Φυσικά, μόλις πλησίασα τη χελώνα ζήλεψε το σκυλί !
Απαιτεί κι αυτός την αγάπη, την αποκλειστικότητα και την αφοσίωση που προσφέρει ...


Άσε που βλέπει τη χελώνα και κόβει δρόμο να φύγει όσο πιό γρήγορα γίνεται...
"τι παράξενο θηρίο είν' ετούτο δω !;" θα σκέφτεται μέσα του... "και τι φοβερή πανοπλία Φιμπονάτσι φοράει !"
Στο μεταξύ η κυρά χελώνα, ούτε που του δίνει καμμιά σημασία. Πάει κι έρχεται στο χωράφι και κάνει ακροβατικά στα πεζούλια γιά να τσιμπολογάει χόρτα !


Τόσο ανεξάρτητο και δυνατό ζώο μοιάζει, που σκέφτομαι να την βγάλω principessa.


Συνεχίζουν οι ζαλάδες κι οι ταχυπαλμίες. 

Τις Δευτέρες πηγαίνω απ' την αρχή κανονικά στα μαθήματα Ιστορίας. Είναι απίστευτα γοητευτικό, να ακούς την ιστορία κάθε γωνιάς της γης, από καταβολής... Όχι δηλαδή πως τα θυμάμαι... Και κρατάω  πιά ελάχιστες σημειώσεις, σχεδόν καθόλου.
Μήπως και θυμάμαι την ιστορία, που δίδαξα τόσα χρόνια ; ! Γενικά πράγματα, κι όσα μου έκαναν πιό πολλή εντύπωση.
Δεν πέφτει φυσικά καρφίτσα στο αμφιθέατρο, πρέπει να πηγαίνεις μιά ώρα νωρίτερα γιά να μην μείνεις όρθιος, και είναι εξαντλητικό. Εξαντλητικό μα θαυμάσιο.
Μοιάζει σα να παρακολουθείς ξανά μιά συναυλία που σου αρέσει !


Είδα και τους "Αστερισμούς" του Πέιν, στον Νέο Κόσμο.
Το έργο μου θύμισε κάτι τις, που σου είχα γράψει το 2010 :

" και τι λοιπόν είναι αυτό, που ονομάζουμε "τύχη" ;
λες και ξέρουμε οι καϋμένοι οι άνθρωποι, τι λογιώ παράγοντας είναι αυτή η "τύχη",
πόθεν πορεύεται, μέσα από ποιές μυστικές διεργασίες και συνδυασμούς ταιριάζουν, μόρια, άτομα, νετρόνια, πρωτόνια , ηλεκτρόνια, όλα αυτά που συνθέτουν τον πυρήνα της σκέψης, της ανάγκης ή της ανθρώπινης θέλησής μας,
μέσα από ποιές χημικές του ονείρου και της επιθυμίας μας επεξεργασίες, έρχεται αυτό το λεγόμενον "τύχη" και επικάθεται στις μέρες της ζωής μας και στις νύχτες μας.
ποιά πυρηνική σύντηξη ή ποιά πυρηνική σχάση, ποιά αντίδραση, ποιό ταίριασμα ανάμεσα σε πάνω, σε κάτω quarks, σε quarks παράδοξα, μαγικά, πυθμενικά και κορυφαία,έρχεται να επηρεάσει με τον ένα ή άλλο τρόπο τη ζωή μας... "


είναι λοιπόν ένα θέμα που πάντα με απασχολεί φιλοσοφικά...
παρ' όλ' αυτά, το έργο με κούρασε.
χάρηκα τους ηθοποιούς, που το ερμήνευσαν πολύ καλά, το έργο όμως με κούρασε.




Γενικά, δυστυχώς συνεχίζω να είμαι "Ο δε το εν λαβών απελθών ώρυξεν εν τη γη και απέκρυψε το αργύριον του κυρίου αυτού".










Δεν υπάρχουν σχόλια: